Исами знаеме дека прашањето “Како си?“ е првото најчесто прашање што го поставуваме некому кого го познаваме. Секако и родителите на детето, без оглед дали оди во градинка или во училиште, често го прашуваат како е. Потсвесно подразбирајќи дека детето е среќно и полно со нови случувања кои едвај чека да ги раскаже. Меѓутоа, не ни претпоставуваме дека на децата на тоа обично и генеричко прашање понекогаш им е тешко да дадат одговор. Можеби детето нешто го боли, можеби некој го налутил во градинка, можеби бил тежок ден во училиште, можеби е уморно…
Понекогаш по “Како си?“ од спротивната страна стига неуверлив одговор кажан со шепотење: “Добро“. Со ова “добро“ забележуваме насолзени очи, намрштено чело, стиснати дланки, поглед на страна и немирно тропање со нозете. Во овој случај, знаците на невербална комуникација ни зборуваат нешто сосема спротивно.
Свесни сме дека точниот одговор на ова прашање би бил – “Не сум добро, но ми е тешко за тоа да зборувам“, “Не сум добро и сакам да ти кажам зошто, но сум премногу тажен“ или пак “Не сум добро и лут сум штом сум сега овде“.
Откако ќе се препознаат знаците на невербална комуникација, од тој момент не смеете повеќе да ги занемарувате, потенцираат експертите. Токму знаците на неврбална комуникација може да ви помогнат подобро да го сфатите детето, да пронајдете соодветен начин како да му пристапите и да ги намалите понатамошните недоразбирања и проблеми во комуникацијата.
Во вакви моменти треба да застанете за миг и да се обидете искрено, внимателно и нежно да допрете до детето и да се обидете да сфатите што се крие зад ова “добро“ кое тоа не е.
Некогаш е поважно на детето да му се даде поддршка и разбирање во тие неколку минути “кога никој на светот не разбира и се е против него“, отколку се останато што сте испланирале за таа средба. Треба да се обидете низ игра, цртеж, а можеби и молчење ова “добро“ да се сфати и реши. Нема поголема среќа од тоа кога сепак по десетина минути ќе се покаже мала, срамежлива насмевка.
Секако, ако забележите дека некои однесувања и расположение се повторуваат и се посомневате дека зад се се крие нешто посериозно и подлабоко од “не ми е денес најдобар ден“, тогаш реагирајте и ако е потребно детето да се однесе кај психолог за да се утврди вистинската причина за состојбата и во склад со тоа понатаму да се делува.
Невербалната комуникација е еден од најважните аспекти на комуникацијата воопшто во која возрасните и децата пренесуваат важни пораки и ги изразуваат своите мисли, емоции и ставови. Во никој случај не треба да ја ставаме во втор план бидејќи е потребно да се „слушне“ детето дури и кога зборовите не се присутни.
