Начинот на кој разговарате со вашето дете има големо влијание врз неговото растење. Детскиот психолог Лаверн Антробус истакнува дека родителите треба да користат одреден тон на гласот и објаснува како да разговараат со детето во три клучни моменти во текот на денот.
За да ве слуша детето, тонот на гласот се смета за многу важен. „Мораш да бидеш по малку актер: понекогаш си кловн, понекогаш си некој вид истражувач“.
- Што да кажете кога го оставате детето во градинка
Психологот вели дека моментот на одвојување од родителите кога детето останува во градинка е еден од пресудните за малите деца. „Често тоа им е најтежок дек од денот, а со оглед дека многу деца тешко се привикнуваат на нов простор, многу е важен. Знаат да се чувствуваат отфрлено“, вели таа.
За детето да не се чувствува напуштено, нејзиниот совет е да одвои пет до седум минути за во мир да се разделите со детето.
„Важно е да му кажете на детето дека, дури и ако сте разделени, ќе мислите на него. Добро е и да кога ќе дојдете по него во градинка, му речете: „Мислев на тебе и за тоа што правеше денес во градинка“, предлага таа.
- Изливи на бес
Изливите на бес или како што се нарекуваат тантруми се честа фаза во развојот на децата на околу три години. Клучно е како родителите реагираат на тоа.
„Ако детето научи дека секогаш кога има испади на бес, добива големо внимание од родителите, ќе продолжи да го прави тоа често“.
Нејзиниот совет е да се повлечете малку, но да бидете во близина и повремено да го прашувате детето како му е и како можете да му помогнете. Така ќе покажете интерес, но нема да му кажете на детето дека ќе добие се што ќе посака само затоа што има испад на бес.
- Детето често вели „не“
Ако имате дете кое одбива да направи речиси сè што ќе му кажете, знајте дека „не“ не е секогаш знак дека детето не сака нешто.
„Тоа е најбрзиот начин да се запре барањето бидејќи во тој момент не разбира што се случува“, тврди детскиот психолог. Постојат многу причини зошто детето не сака да направи нешто, вклучувајќи го и стравот од неуспех. Ако „не“, на пример, се однесува на одредена храна, обидете се да му ја понудите на детето следниот ден.
Ако „не“ се однесува, на пример, на одење во градинка, советот на психологот е да се направи „скала“ која ќе го убеди детето да оди полека, чекор по чекор. „Полека, разговарајте со вашето дете чекор по чекор, како: „Ајде, облечи се, добро?“, предлага таа.
