Веќе ви се случило да викате на детето кога сте уморни и под притисок? Ништо чудно – тоа е човечки. Но, постојаното викање не помага ниту вам, ниту на децата. Среќа што со неколку едноставни чекори може да го смените ова и да ја направите комуникацијата поблага и поефикасна.
Зошто викаме?
Фрустрацијата и чувството дека губиме контрола често не тераат да го повишиме тонот. Но, тоа всушност ја влошува ситуацијата.
Зошто викањето не помага?
Децата го сфаќаат како знак дека нема ред, а вие го губите авторитетот. Наместо да учат како да ги решаваат проблемите, тие учат дека викањето е нормален одговор.
Шест чекори за помалку викање и повеќе смиреност
- Не влегувајте во секоја расправија – понекогаш најдобро е да се повлечете и да ги оставите тензиите да стивнат.
- Не реагирајте веднаш – земете си време да се смирите пред да одговорите.
- Одморете кога ќе дојдете дома – десет минути за себе ќе ви помогнат да бидете пострпливи.
- Познајте ги своите „окидачи“ – ако знаете што ве нервира, полесно ќе се справите со тоа.
- Побарајте поддршка – споделете со партнер, пријател или терапевт. Не сте сами.
- Искрено се извинувајте кога треба – тоа ја гради довербата и учи емпатија.
Запомнете: Смиреноста е ваша суперсила како родител. Не е важно да бидете совршени, туку постојани и свесни. Вие сте примерот што вашите деца ќе го следат.
