Стануваме премногу заштитнички настроени, опседнати со нашите деца, ги задушуваме со прекумерна грижа и внимание. И сето тоа предизвикува непријатност и кај децата и кај нас. Тоа не им остава простор на децата да растат здраво преку свое самостојно искуство.
Еве неколку предлози како да станете порелаксиран родител:
Дефинирајте ги работите што можете да ги контролирате и работите на кои не можете да влијаете како родител. Како што расте детето, така ќе се намалува бројот на работи кои вие ги контролирате, а работите што ќе му дозволите само да одлучува, решава и избира ќе бидат се побројни.
Теоретски, сите родители се согласуваат со овој принцип, но во пракса е доста тешко да се откаже од контролата врз однесувањето и резултатите на детето (на пр. родители кои завршуваат домашна задача наместо децата, ја чистат нивната соба, ги облекуваат, дури и ги хранат иако се големи).
Гледајте на работите од перспектива на детето. Многупати, лутината на родителите се појавува кога ја губат од вид и перспективата на детето. Обидете се да најдете објаснување за однесувањата што ги сметате за несоодветни пред да казните или да се налутите.
Оставете го детето да греши и да ги исправи своите грешки, да учи од нив. Нема подобар начин да се усвојат животни лекции отколку преку сопственото искуство. Ова е можеби и најтешко за повеќето родители, бидејќи не можеме да поднесеме да гледаме како дете страда, но секогаш треба да ја имате на ум пошироката слика и колку е важно навреме да стекнат искуства кои штитат од уште поголеми проблеми во иднина.
