Уште од периодот на бебе, низ давањето храна на детето, го покажуваме и нашиот однос кон неговиот темперамент, барања, начини на профаќање и давање. Оттука, проблемот со исхраната често не се однесува само на храната, туку и на многу повеќе од тоа. Така, некои деца од мали научуваат дека низ храната може да држат контрола над родителите, а ако повеќето дневни активности околу детето се сведуваат на проблеми со исхраната, тогаш целото семејство се врти во затворен круг и јадењето станува главен извор на нервози кај родителите. При тоа, често други важни работи како што се осамостојувањето, спиењето, расположението и комуникацијата со околината се занемаруваат.
Поради сето ова, важно е родителите да ги знаат овие факти и да откријат самостојно или со стручна помош во што е всушност проблемот при јадењето, особено ако прерасне во нешто големо и на прв поглед нерешливо. Но, најчесто во основа е само потребата на детето за поголемо внимание од родителите.
Како да знам дали бебето е сито?
На самиот почеток од воведувањето на немлечна дохрана, бебето почнува да се навикнува на јадење на кашички, нови вкусови и нова конзистенција на храната.
Самостоен оброк се смета се изедени 6-8 лажички, но бебињата неретко на почетокот јадат и многу помалку.
Затоа, за да ја избегнете дилемата дали бебето е доволно сито, неопходно е на почетокот, веднаш по оброкот да го подоите детето или да му дадете шише. Со тек на време потребата за овој подој ќе престане, а бебето на свој начин ќе покаже дека е сито. Но, се чини дека ниту она што му го даваме на бебето, ниту колку од тоа ќе изеде, ниту колку напредува во грамови не е одраз дали гладува или не. Ако бебето е среќно и задоволно, се претпоставува дека е и најадено.
