Бебето во мајчината утроба се наоѓа во состојба која не одговара ниту на состојба на будност, нити на сон. Кај се уште неродените бебиња, не постои битна разлика, ниту граница помеѓу овие две состојби, се до 36. недела од бременоста. Но, дури и тогаш, циклусите на будност и сон не се поврзани со смената на денот и ноќта, оти бебето во утробата се уште не е запознаено со оваа промена. Поради тоа, на бебињата им треба време да сфатат како функционира смената помеѓу денот и ноќта.
Првите две недели се најкритични, оти бебето тогаш се уште е навикнато на состојбата која ја носи од пренаталниот период. Сонот тогаш трае 2-4 часа и е присутен рамномерно колку и состојбата на будност. Она што за родителите претставува проблем е што овие две состојби се менуваат секој ден во различно време и се уште нема шаблон по кој бебето функционира.
Како одминуваат неделите, бебето се повеќе се прилагодува на смената на денот и ноќта, а како показател и служат надворешните надразби кои го наведуваат на заклучок дали се работи за ден или за ноќ, и тоа најмногу показателите како светлоста и темнината, а потоа и температурата, ноќната тишина, активностите како менување пелени, играње, комуникација со родителите и слично.
За време на 4. недела, на бебето би требало веќе да му е јасно како функционираат нештата – ноќе се спие, преку ден се дреме повеќе пати. Околу 10. недела некои бебиња се веќе во состојба да преспијат и цела ноќ, а веќе во 15. недела има усвоен ритам на будност и сон.
Исто како што бебињата во различно време проодуваат, прозбируваат или се одвикнуваат од пелени, така е и со спиењето и усвојувањето на одредени шаблони.
