За да се развие пријателство во предучилишна возраст, потребни се одредени услови. Најпрво, децата треба редовно да поминуваат време заедно – било да живеат во исто маало, да патуваат со ист превоз или да седат едно до друго во градинка.
Клучниот поттикнувач на пријателството е играта. Децата што избираат слични активности природно поминуваат повеќе време заедно и преку играта учат важни социјални вештини – како да делат, да чекаат на ред, и како да се справат со победа и пораз.
Сличноста носи сигурност
Во овој период, полот игра голема улога – децата често играат со врсници од ист пол, без оглед на желбите на родителите.
Сличноста во темпераментот исто така има влијание: срамежливите деца се привлекуваат меѓусебно, како и поенергичните. Во фазата на создавање први пријателства, сличноста дава чувство на удобност и сигурност.
Успешните пријателства се темелат на соработка и добрина – вредности кои родителите можат да ги поттикнат со сопствен пример.
„Важно е да се разбере дека децата во предучилишна возраст сè уште не размислуваат како ги доживуваат другите. Способноста за разбирање дека и другите имаат свои мисли и чувства се развива подоцна. Засега, децата едноставно сакаат врсници кои сакаат исти нешта како и тие“, вели клиничкиот професор по детска психијатрија, Кајл Д. Прует.
Улогата на родителите – кога и како да се вклучат?
Родителите можат да помогнат ако ја поддржат природната селекција на пријатели што детето ја прави во средините каде се движи. Организирањето на дружења може да биде корисно, но само по себе не создава пријателства.
Важно е родителот да го набљудува однесувањето на детето при доаѓање и заминување од градинка, како и да ги слуша забелешките на воспитувачите – со кого најмногу се дружи детето, со кого се смее, со кого најмногу сака да игра.
Кога ќе дојде до конфликт: да се интервенира или не?
Иако е прекрасно да се гледаат детските пријателства, конфликтите се неизбежни. Во такви моменти, родителите често се двоумат – да се вмешаат или да дозволат децата сами да се справат?
Нежното насочување и учење социјални вештини може да биде од помош, особено ако децата и натаму сакаат да играат заедно. Сепак, важно е да се знае кога да се повлечете – ако родителот постојано ги решава кавгите, детето ја губи шансата да научи како самостојно да се справува со конфликти.
Наместо директна интервенција, пробајте непосредни насоки, како:
-
„Што ако се менувате со играчката?“
-
„Дали може да најдете начин да играте така што и двајцата ќе бидете среќни?“.
