Децата многу често знаат да одбиваат храна, особено кога во менито им се воведува нова храна, но има ситуации и кога му се нуди храна што претходно ја јадело а сега категорично одбива да ја јаде.
Различни фактори може да бидат причина и истите треба внимателно да се откријат за да му се помогне на детето во надминување на оваа состојба. Секако, прво на што секогаш се помислува е дека на детето не му се допаѓа понудената храна. Дете со кое лесно се комуницира само ќе каже дека понудената храна не му е доволно вкусна. Во тој случај лесно може да му се замени. Но, проблем е кога детето не сака да консумира ниту еден вид понудена храна. Во тој случај може да се работи за повеќе различни причини.
Пребирливост
Одредени периоди од животот на детето, посебно периодот помеѓу втората и третата година од животот, се карактеризираат со изразена пребирливост во поглед на храната. За разлика од доенечкиот период кога растот е многу интензивен, во овој период настанува забавување кое го следи и намалување на апетитот на детето. Ова истовремено е период на многу интензивен когнитивен развој во текот на кој детето манифестира многу изразен интерес за околината и врсниците и најчесто нема време за јадење. Значи пребирливоста е дел од нормалниот развоен процес во детството. Многу е важно како ќе се однесуваат родителите. Доколку не покажат разбирање и инсистираат на поголем внес на храна често само создаваат аверзија кон храната. Од друга страна, некои деца обидувајќи се да ги задоволат родителите непотребно внесуваат и повеќе храна од потребната, што неминовно води кон развој на угоеност.
Одбивност
Одбивност кон храната кај детето може да се јави и поради сензорна пречувствителност, посебно кон одредени карактеристики на храната како што се:
• конзистенција (кашеста, течна, лигава, многу густа, леплива итн.);
• мирис (поради присуство на одредени прехранбени продукти–кромид, лук, зачини);
• боја (која му буди непријатни асоцијации)
• севкупниот изглед.
