Прво и најважно е да се осигура дека рутината пред спиење секогаш е во исто време. Тоа значи и избегнување на грешката што често ја правиме: преку викендите или за време на годишните одмори да ја занемаруваме рутината. Ако, сепак, родителите малку попуштат и детето остане подолго будно, утрото треба да се разбуди приближно во исто време како и обично. Дозволувањето подолго спиење во утринските часови може значително да го наруши ноќниот ритам на спиење. Исто така, телевизорите, компјутерите и сите други технолошки „чуда“ кои денес им се достапни на децата, а често се наоѓаат и во нивните соби, можат да создадат проблеми.
Воспоставете правилна рутина
Проблем создава и прекасното легнување, бидејќи изгледа дека детето не е уморно. За разлика од нас, возрасните, кои знаеме кога сме заморени и што треба да направиме, децата тоа не го разбираат секогаш. Тие треба само да ги паркираат автомобилчињата, да нацртаат нешто или да најдат некоја играчка. Во тоа време влегуваат во хиперактивен мод и изгледаат како некој да ги навил. Всушност, тие се преморени и тогаш многу потешко се опуштаат и заспиваат.
Сепак, воспоставувањето на правилна рутина во вистинско време само по себе не е доволно за лесно легнување. Сè што детето прави треба да биде забавно и да се прави преку игра. На пример, трка кој ќе ја облече пижамата прв или ќе легне прв во кревет е одлична забава за детето. Давањето можност да избере која пижама сака, која приказна или колку пати ќе добие прегратка е одличен начин да се подготви за завршетокот на денот со чувство дека само тој/таа одлучува за своето спиење.
Омилената играчка помага
Она што исто така помага е омилена играчка. Токму омилениот плишанец служи како замена за родителите, со кој детето може да се милува и доволно да се опушти за да заспие. Особено ако и преку ден учествува во активности со родителите, како готвење или средување играчки. Детето го доживува одлегувањето во кревет како одвојување од родителите, и тоа е нешто што не му се допаѓа.
Учење на самостојно заспивање
И секако, делот што е најтешкиот за родителите е да го научат детето само да заспие. Не се мисли на целосно самостојно легнување – уште долго ќе бидат потребни приказни, играње и милување за да заспие. Се мисли на способноста детето само да заспие ако се разбуди ноќе. Затоа е важно условите за заспивање да бидат слични на оние што ќе ги има кога ќе се разбуди (темнина, тишина…) за да не се исплаши, со минимална комуникација. Секако, понекогаш ништо друго не помага освен близина на родителите и нежноста на мајчин или татков глас.
