Врската помеѓу мајката и бебето е нешто навистина посебно, уште од првите моменти, додека детето е сè уште во стомакот, односно матката на мајката. „Милион“ пати за време на бременоста, жените се прашуваат што прави бебето внатре, дали е среќно, тажно, дали може да чуе…
Она што засега е познато кога станува збор за тоа дали бебето во утробата може да слуша е дека неговото внатрешно уво достигнува големина на внатрешното уво на возрасен околу 20-тата недела од бременоста. На оваа рана возраст, органот за слух е делумно способен да функционира. Помеѓу 36-тата и 40-тата недела од бременоста, е целосно зрел, а слушните клетки реагираат електрофизиолошки како кај возрасно лице.
Од почетокот на овој век, експертите се обидуваат да утврдат дали нероденото дете може да слуша во стомакот или не, а еден од експериментите што го спровеле за да го откријат ова било да бремена жена седи во када полна со вода, а потоа со рацете да плиска по водата правејќи бучава и да следи дали бебето во стомакот се помрднува или не.
Друг експеримент бил да се стават музички инструменти на стомаците на бремените жени и да се следат моторните реакции на бебето на тонови и мелодии.
Во последниве години, експерименталните методи станаа попрецизни и, пред сè, посоодветни за децата. Со помош на снимање на срцевиот ритам и електроенцефалографија, докажано е дека нероденото дете редовно реагира на акустични стимули со промена на срцевиот ритам и мозочната активност.
Може ли неродено дете да прави разлика помеѓу звуци, тонови и шумови? Дали мајчиниот глас има посебно значење за детето? Дали ужива слушајќи ја сонатата на Бетовен со своите родители во концертната сала? Колку е важна пренаталната комуникација помеѓу мајката и детето?
Многу е напишано на оваа тема во последниве години, но само неколку од овие написи се всушност докажани.
Она што најчесто се споменува во овие научни извештаи е дека гласните звуци предизвикуваат зголемување на срцевиот ритам и бебето повеќе се движи во стомакот, а човечкиот глас или музика доведува до намалување на срцевиот ритам и смирување на моторната активност.
Исто така, бебето во стомакот реагира различно на познати и непознати гласови. Новороденото дете може да го разликува гласот на својата мајка од гласовите на странци. Од ова може да се заклучи дека акустичните стимули имаат различни значења за нероденото дете и дека тоа се запознава со мајчиниот глас за време на бременоста.
Сепак, најверојатно е дека бебето во стомакот не слуша потполно исто како нас, бидејќи сите надворешни звуци се „филтрирани“ или маскирани од бројните звуци на движење на крвта во матката и крвните садови, како и звуците на кркорење на цревата на мајката.
Друго важно ограничување лежи во фактот дека човечкиот глас, звуците и шумовите на патот до детето мора да патуваат низ абдоминалниот ѕид на мајката, матката и фетусот.
Секако, научниците се согласуваат дека бебињата во утробата можат да слушнат нешто, но дека нивното „акустично искуство“ е ограничено, што секако е добра работа за развојот на бебето – замислете ако можеа да слушаат телевизија, радио, уличен шум или правосмукалка додека се уште во стомакот?
