Поимот опсесивно-компулсивно нарушување често погрешно се дијагностицира некому кој има строга утринска рутина или организирана работна маса. Меѓутоа, ова нарушување нема толку врска со навиките за чистење или недостаток на флексибилност колку со способноста да се справите со непријатните мисли. Истото го тврди и детскиот психолог Ирина Горелик.
„Ако некому од нас му падне на памет вознемирувачка мисла, потенцијално би можеле да се откажеме од тоа. Меѓутоа, за некој кој има опсесивно-компулсивно нарушување, тоа предизвикува навистина вознемирувачка реакција и таквите мисли тешко исчезнуваат“.
Кај децата обично е едноставно да се дијагностицира, вели таа, бидејќи се манифестира на забележлив начин. Првиот од двата знаци дека вашето дете би можело да има опсесивно-компулсивно нарушување е дека му е потребно уверување за неговата безбедност, но и безбедноста на неговите најблиски.
„Вашето дете би можело повеќе пати да ве прашува дали ќе биде добро, дури и кога не е во очигледна или непосредна опасност. Истото важи и за нивните најблиски. Имав пациенти кои беа загрижени дека нешто лошо може да се случи со нивното семејство, па мораа постојано да го проверуваат своето семејство“, објаснува таа.
Некои други симптоми на кои треба да обрнете внимание вклучуваат:
- Страв од бактерии и компулсивно миење раце
- Постојана грижа дека тоа или неговите родители ќе се разболат
- Прекумерна приврзаност (на пример, детето не сака да легне да спие затоа што мисли дека нешто може да ви се случи вас или нему ако не сте заедно).
Исто како што детето со опсесивно-компулсивно нарушување може да се грижи дали ќе се повреди себеси или своето семејство, исто така може да се грижи дека повредило други.
„На детето постојано му треба уверување дека никого не повредило со своите постапки или зборови. Имав пациенти кои исто така беа загрижени дека може да им се случи нешто лошо на нивното семејство, па постојано им се јавуваа или ги проверуваа“, објаснува психологот.
