Родителството денес се повеќе изгледа како флексибилно партнерство во кое родителите ги балансираат кариерите, семејните обврски и емоционалните потреби на нивните деца. Експертите истакнуваат дека родителите кои успеваат да изградат функционален и рамноправен однос во семејството не само што подобро се справуваат со секојдневните предизвици туку и создаваат поцврсти врски со своите деца.
Наместо да се потпираат на традиционалните поделби на улогите, тие заедно наоѓаат стратегии кои им овозможуваат да растат како родители и како поединци. Посебно се издвојуваат некои карактеристики – токму оние кои според истражувањата и стручните мислења оставаат најдлабока трага во родителската улога.
- Ги користат придобивките од партнерството
Наместо да ги делат обврските по пол, родителите кои се запаметени по својата улога знаат да ги препознаат и искористат сопствените сили, но и оние на партнерот. Тоа може да значи дека едниот родител ја презема утринската организација, додека другиот повеќе придонесува навечер – рамнотежата се постигнува со текот на времето, а не во секој момент.
Според експертите за семејни односи, овој пристап ја намалува фрустрацијата и го зголемува чувството на правичност во врската. Постојаната комуникација и адаптацијата се клучни, наместо да се инсистира на истите задачи. Кога родителите дејствуваат како тим кој ги почитува индивидуалните силни страни, децата учат како изгледа здравата соработка.
- Си даваат простор и одмор
Експертите од Американската психолошка асоцијација нагласуваат дека родителите кои имаат можност да одвојат време за себе, без деца и секојдневни обврски, покажуваат помал стрес и поголема емоционална достапност на своите деца.
Редовните паузи – како вечер без родителски задачи – им овозможуваат на родителите да се регенерираат и да се вратат со повеќе трпение и внимание. Тие исто така помагаат да се зачува сопствениот идентитет и независност, што придонесува за долгорочно задоволство.
- Создаваат позитивни спомени
Истражувањата покажуваат дека позитивните спомени од детството, особено оние поврзани со родителите, можат да го ублажат влијанието на негативните искуства и да придонесат за подобро психофизичко здравје во зрелоста. Тоа не значи дека сè треба да биде совршено, туку дека моментите на заедништво, игра и топлина остануваат врежани во меморијата на децата.
Иако родителите често се исцрпени, дури и едноставните моменти на плажа, во парк или на масата во кујната можат да остават длабока трага. Токму овие моменти стануваат емотивна „резерва“ на која детето подоцна се враќа за време на тешки периоди. Како што истакнуваат психолозите, ваквите сеќавања придонесуваат за издржливост, стабилност и чувство на припадност.
