Оставањето на бебето да плаче, без утешување или земање во раце и прегратка, не остава последици на личноста на детето, ниту пак на неговата способност да оствари односи со околината, тврдат научниците од Универзитетот Ворвик.
Дотолку повеќе, тоа може да има необично добра последица – бебињата кои се оставани да плачат од раѓање, многу поретко и покусо плачат кога ќе наполнат 18 месеци.
Во студијата учествувале 178 бебиња и нивните мајки и нивното однесување било следено во период од 18 месеци.
Авторите на студијата ги поделиле семејствата на оние кои ги оставаат децата да плачат често, оние кои повремено ги земаат во раце и ги тешат, како и оние кои секогаш го земаат во прегратка детето штом почне да плаче.
Детално, низ неколку видови на тестирања било анализирано однесување на овие деца во период од 18 месеци. Испитано било дали поради некое од однесувањата на родителите, “трпела“ блискоста на бебињата со мајката. Следено било и како децата се однесуваат кога мајката ќе излезе од просторијата во која се наоѓаат тие, и како реагираат кога повторно ќе се врати.
Децата кои биле оставани да плачат немале поинакви резултати од останатите деца, тврдат психолозите кои учествувале во студијата. Единствената разлика била што тие деца кои ги оставале да плачат, по 18 месец, многу поретко плачеле од другите деца, и многу побрзо се смирувале, ако заплачат.
“Оваа студија е одговор на прашањето кое често ги мачи мајките и поради кое често се мета на осуда од семејството или од околината. Тврдењата за наводна штета за детето се паушални. Оваа студија јасно покажа дека детето до 18 месец од животот, на ниту еден начин не страда во развојот поради подолгото плачење“, тврдат експертите.
