Кога нашите деца се постари, ние обично ја дефинираме самодовербата како верување во себе, а не следење на толпата. А сепак, кога нашите деца се помали, често ја имаме сосема спротивната дефиниција: Зошто моето дете не е доволно самоуверено за да стекне другари на игралиштето? Зошто моето дете не го напушта мојот скут на забава? Зошто се држи настрана на фудбал?
Па, што можеме да кажеме во вакви моменти? Психологот Тина Беки објаснува како да се постапи во ситуации кога на детето нешто не му оди и се жали на тоа.
„Кога вашето дете се жали дека не чита добро како останатите негови врсници во неговата група, дека не му одат некои активности како фудбалот, дека мисли дека е лошо и неуспешено, не го тешете со зборови кои ги намалуваат неговите неуспеси. Ова само ќе ја наруши неговата самодоверба и уште повеќе ќе го обесхрабри. Сослушајте го, обидете се да му покажете дека тоа што го плаши не е толку страшно, не му оди добро, докажете дека се е можно да се постигне. Така се гради самодовербата која ќе трае вечно“, вели психологот.
