Децата се мали луѓе. Иако ние родителите сме големи и може многу да ги научиме нашите деца, тоа не значи дека треба да ги игнорираме што зборуваат и да го потценуваме нивното мислење. Напротив, децата треба да се слушаат и да се почитуваат кога ќе речат “Не“.
- Не, не сум гладен/гладна
Сите сме мрзеле кога не присилувале да седнеме пред полна чинија храна, а не сме биле гладни. Денес тоа истото им го правиме на децата. А, при тоа сите сами чувствуваме колку храна ни треба. Јасно, ако детето изело слатки, па затоа не може да го изеде оброкот, е вредно за ваше внимание, но во останатото време детето може дамо за себе да одлучува дали и колку ќе јаде. Така воедно ќе учи за здрав однос кон своето тело и чувството на глад и на ситост.
- Не, не ми треба помош околу јадењето!
Секако дека ќе му го исечкаме месото на детето на парчиња или ќе почекаме доволно да му се излади да може да почне да јаде. Но, во даден момент тоа ќе престанете да го правите, оти детето само ќе научи или би требало да научи. Не го пропуштајте тој момент, бидејќи можеби кога ќе има 8 години ќе ве изненади ако се уште бара ваша помош околу јадењето.
- Не, не сакам тоа да го пробам!
“Ајде, качи се на лизгалката, веќе си голем“. Можеби сте ја изговориле оваа или слична реченица, но ако детето нешто не сака, тогаш не треба да го присилувате. Тоа само ќе почувствува кога е подготвено да се качи на лизгалка и да проба спуштање по неа, и тогаш тоа ќе му донесе многу повеќе забава и радост.
- Не, се плашам!
Никогаш не ги потценувајте детските стравови, и да се однесувате како да не се важни, дека тоа се глупости и да не ги сфаќате сериозно. Кога ќе дознаете од што се плаши детето, треба со него сериозно да поразговарате. Обидете да избегнете присилно соочување со стравот, оти така стравот само може дополнително да се зголеми.
