Повеќето родители сакаат правилно да го воспитаат своето дете за во иднина да стане добар човек, но и во најдобрата намера, голем дел од нив несвесно грешат. Одредени метори до кои цврсто се држат доведуваат до контраефект. Ја нарушуваат детската самодоверба и предизвикуваат терање инат.
“Ако не сте свесни за некои грешки во однесувањето, може многу да влијаете на тоа како детето се гледа себе си, како одлучува и како се носи со предизвиците на растењето“, открива психологот Џефри Бернстејн и додава дека е многу важно да се препознаат грешките.
Викање и удирање
Викањето и тепањето најмногу влијаат на детската самодоверба. На тој начин покажувате лоша контрола на импулсот и му испраќате на детето многу лоша порака. Секако, многу родители во некои ситуации не можат или не знаат поинаку, па викаат на своето дете или му удираат една воспитна шлаканица. Можеби ви се чини дека така го дисциплинирате детето, но ефектот трае кратко. Наместо позитивна реакција, детето ќе биде понесигурно, ќе има послабо самопочитување, и ќе биде помалку способно за контруктивен разговор.
Враќање на проблемите
Кога еднаш ќе го решите проблемот или недоразбирањето, не се враќајте повеќе на него. Дајте му можност на детето да почне од почеток. Поттикнете го да тргне напред и покрај грешките, да научи нешто од нив. Единствено така ќе воспитате самоуверено дете кое ќе ја сфати важноста на добрите избори и ќе биде помалку склоно да повторува лоши работи.
Малтретирање со вината
Една работа е да го прашате детето како би се чувствувало да доживее нешто кое вие сте го доживеале од него, а друго е да се инсистира на тоа до крајни граници, со цел да му наметнете вина поради неговите мисли или постапки.
Родителите кои ја користат вината за контрола на детето ќе доведат до тоа децата да отапат.
“Имав клиентка која го нападнала својот син кога соседот и кажал дека го видел со друштво кое пуши марихуана. Таа го нападнала со прашањето ‘Сфаќаш ли колку ми е непријатно кога ќе слушнам такво нешто. Свесен си дека со тоа ја разниша мојата целосна доверба?’. Но, кога успеала да се смири и залекува своето его, и помогнав да научи како со синот мирно да разговара и да му понуди поддршка и разбирање. Успеаа да ги решат проблемите и и да изградат доверба. Така синот изгуби интерес за лошото друштво кое го навело на лоши работи“, вели д-р Бернстејн.
Сарказам во разговорот
Сарказамот лошо влијае на детското самопочитување, оти ќе се чувствува засрамено. Така нема да му помогнете да се носи со своите грешки, ниту ќе изградите почитување.
