По многу истражувања, сигурно сите сме сфатиле дека изборот на децата да плачат, е всушност многу фасцинантен. Неодамна објавен текст во Њујорк Тајмс го објаснува плачењето како однесување на детето кое е толку вообичаено и универзално во различни култури. Имено, тоа е механизам што децата го користат за да привлечат внимание на своите родители во што покус рок.
Истражувањата покажуваат и дека, кога станува збор за можноста за вокализација, тоа е најнепријатниот избор на нашите деца. Студијата што ја објави Американското психолошко здружение открила дека учесниците кои биле принудени да слушаат плачење и цимолење направиле повеќе грешки и биле помалку продуктивни; тие исто така откриле дека цимолењето многу повеќе попречува од звукот на типичен детски плач.
Значи, сигурно веќе сте се запрашале, кој е најдобриот начин да го натерате детето да престане штом почне?
Д-р Ализа Пресмен, развоен психолог вели дека првиот чекор е длабоко да вдишите.
“Цимолењето не е штетно, само е непријатно“, вели д-р Пресмен. Нејзиниот совет е да застанете, вдишите, а потоа да се спуштите на ниво на очите со вашето дете и да речете: “Навистина сакам да разберам што се обидуваш да кажеш, но тешко ми е да разберам кога цимолиш. Можеш ли повторно да се обидеш со твојот вистински глас?“.
Причината зошто ова функционира е таа што прво признавате непријатност на вашето дете; ја гледате неговата потреба за ваше внимание и му се ставате на располагање. Тоа е исто така комплетно спротивно на типичната реакција на родителите на цимолењето, а тоа е викање или говор на телото што покажува колку се чусвтвувате бесно, нервозно и иритирано. (Тој одговор е сосема природен, но исто така го поттикнува детето да продолжи со плачење и цимолење).
