Нарушувањата на личноста не се дијагностицираат до зрелоста, најмногу затоа што децата и адолесцентите сè уште ги развиваат своите личности.
Во овие области, нарушувањата може да се дијагностицираат врз основа на долгорочни, конзистентни модели на однесување. Меѓутоа, некои деца може да покажат одредени загрижувачки показатели на рана возраст што укажуваат на тоа дека во иднина може да развијат нарцисоидни особини.
Лиценцираниот стручен советник Џејми Кенон издвојува неколку од најчестите показатели на кои родителите треба да обрнат внимание.
Одбивање да признае грешка или негативни карактеристики
Децата, исто како и возрасните, се борат да се справат со помалку посакуваните аспекти на нивното однесување. Ова е нормално и треба да се очекува додека растат, но кога ваквото однесување ќе стане такво што ќе одбијат да признаат какви било сопствени негативни дејства, тоа може да биде причина за загриженост.
Кенон истакнува дека „дете со нарцисоидни склоности може да се претстави како никогаш да не се чувствува виновно во ниту една ситуација. Може дури и да одбијат да преземат одговорност дури и во оние ситуации каде што е очигледно дека тие се виновни. Признавајќи дека можеле да се справат со ситуацијата поефективно за нив е неприфатливо. Нивниот фокус е секогаш на она што другите направиле погрешно“.
Слично на тоа, децата со нарцисоидни тенденции може постојано да негираат какви било негативни аспекти од себе. Тие не веруваат дека нешто може и треба да се подобри во нивниот карактер, а најчесто реагираат многу лошо доколку некој сака да размислат за нивното однесување, пренесува Psychology Today.
Недостаток на емпатија
Децата кои не сакаат или едноставно не ги разбираат емоциите на другите околу нив, може да се каже дека покажуваат нарцисоидни особини. Советникот објаснува дека „недостатокот на емпатија изгледа како подготвеност да се повредат другите без реакција, и може да има моменти кога болката на другите луѓе всушност им дава на децата чувство на задоволство“.
Децата на кои им недостасува емпатија нема да ги поддржуваат своите пријатели во важни моменти. „Таквите деца нема да тргнат по пвредениот пријател, а некои дури и ќе се смеат во такви ситуации. Исто така, обично нема да плачат на тажни филмови од кои многумина леат солзи и ќе чувствуваат удобност кога ќе видат дека другите околу нив се тажни и плачат“, додава таа.
Зголемување на егоцентрираното однесување кога тие не се „центарот“ на вниманието
Децата со нарцисоидни карактеристики имаат тенденција да уживаат во вниманието, без разлика дали преку достигнувања или едноставно во рамките на нивната група пријатели, пишува Psychology Today. Она што го издвојува нивното однесување и го прави загрижувачки е она што се случува откако тие повеќе не се тема на разговор, односно кога „рефлекторите“ кај нив ќе се префрлат на некој друг.
Ако децата покажуваат нарцисоидни особености, тие ќе станат себични и многу непријатни штом веќе не се во центарот на вниманието. Со ваквото однесување ќе се обидат да го вратат вниманието кон себе, без да размислуваат како влијаат на другите.
Нетолеранција кон туѓите грешки
Поради се поголемото уверување дека се супериорни, децата со нарцисоидни особености честопати можат да бидат нетолерантни на каква било воочена слабост кај другите. Тие можат безмилосно да ги задеваат своите врсници и да се фиксираат на туѓите недостатоци додека ги минимизираат своите.
Децата кои мислат дека се најдобри страдаат и ги толерираат грешките што ги прават луѓето околу нив. Како што објаснува советникот, нарцисите „наклонети се да не простуваат дури и за најмал погрешен чекор и од другите очекуваат многу повеќе отколку што очекуваат од самите себе“.
Непропорционален бес
Кенон заклучува дека „децата со нарцисоидни склоности можат да реагираат на непријатни ситуации со изливи на бес кои не се пропорционални со она што се случува“.
