Воспитувањето и растењето на дете воопшто не е лесна задача. Иако секој родител се стреми да им обезбеди на своите деца средина за поттик и поддршка, не сите се опремени со алатки и разбирање потребни за ефективно да се движат низ сложениот свет на емоциите на детето. Психолозите објаснуваат дека способноста на родителот да комуницира за чувствата на своето дете е клучна.
Кога родителот се бори со неможноста искрено да ги признае или ефективно да разговара за емоциите на своето дете, тоа ненамерно може да доведе до емоционално исклучување или други проблеми кај детето.
Недостатокот на безбеден простор за емоционално изразување може да го ограничи емоционалниот раст на детето, да ја попречи неговата способност да обработува сложени чувства и да придонесе за недостаток на емоционална интелигенција. Начинот на кој родителот реагира на емоционалните испади на детето може да обезбеди и увид во неговиот емоционален развој.
Моментите во кои родителите реагираат со фрустрација или лутина наспроти емоциите на нивното дете, потенцијално може да укажат на борба со емоционалната регулација. Овие реакции, иако честопати ненамерни, можат да остават трајни траги на психата на детето, обликувајќи го неговото разбирање за сопствените чувства и очекувањата од емоционалните интеракции.
За жал, незнаењето како родителот се справува со емоциите или чувствата на детето често може да се претвори во емоционално запоставување, па дури и злоупотреба. Токму затоа психолозите решиле да ги споделат знаците кои откриваат дека родителот не знае како да се справи со детските емоции и треба да работи на нив за да избегне несакани последици. Овие знаци го вклучуваат следново:
- Занемарување на чувствата на детето
- Срамење на детето поради неговите чувства или тантруми
- Прекумерна заштита на детето од можни разочарувања или негативни емоции.
