Децата се најголеми потрошувачи на додаден шеќер, иако исхраната богата со шеќер е поврзана со здравствени проблеми како прекумерна телесна тежина и срцевите заболувања, па дури и со нарушена функција на меморијата, пишува Science Daily.
Меѓутоа, помалку се знае за тоа дека консумирањето големи количини шеќер во детството влијае на развојот на мозокот, особено во регијата за кој се знае дека е многу важна за учење и помнење наречена хипокампус.
Новото истражување предводено од член на факултет од Универзитетот во Џорџија во соработка со истражувачка група од Универзитетот во Јужна Калифорнија покажа во модел на глодар дека секојдневното консумирање шеќер и засладени пијалоци за време на адолесценцијата ја нарушува способноста за учење и паметење во зрелоста.
Истражувањето го потврдило негативното влијание на шеќерот врз мозокот
Групата понатаму покажала дека промените во цревните бактерии може да бидат клучот за нарушување на меморијата предизвикана од шеќер. Поддржувајќи ја оваа можност, истражувачите откриле дека слични недостатоци на меморијата биле забележани дури и кога бактериите, наречени Parabacteroides, биле експериментално внесени во цревата на животните кои никогаш не консумирале шеќер.
Негативни последици од исхраната со висока содржина на шеќер
Со оглед на улогата на хипокампусот во различни когнитивни функции и фактот дека областа сè уште се развива во доцната адолесценција, истражувачите се обиделе да разберат повеќе за неговата ранливост на исхраната со висока содржина на шеќер.
Во експериментот, на стаорците им бил даден 11% шеќерен раствор, кој е споредлив со комерцијално достапните пијалаци засладени со шеќер. Стаорците потоа извршувале задача дизајнирана да ја измери епизодната контекстуална меморија или да се потсети на контекстот во кој претходно виделе познат предмет. “
„Откривме дека стаорците кои консумирале шеќер рано во животот имале нарушена способност да разликуваат дали некој предмет е нов во одреден контекст, задача што стаорците кои не консумирале шеќер можеле да ја извршат“, велат истражувачите. Втората мемориска задача ја мерела основната меморија за препознавање, мемориска функција независна од хипокампусот што ја вклучува способноста на животните да препознаат нешто што виделе претходно. Во оваа задача, шеќерот немал ефект врз меморијата за препознавање на животните.
