Многу родители повремено посегнуваат по мали лаги. Приказните за Дедо Мраз и Добрата самовила внесуваат радост и магија во детството. Но, не сите „бели лаги“ се безопасни. Некои изјави, иако добронамерни, можат да имаат негативно влијание врз детето на долг рок.
Психологот д-р Јули Фрага, со повеќе од 20 години искуство во работа со родители, истакнува дека многу такви реченици се учат во детството и се пренесуваат несвесно. Тие можат да ја обликуваат самодовербата на детето, односите и начинот на кој се справува со предизвиците. За среќа, никогаш не е предоцна да го промените вашиот пристап. Овие се шест најчести родителски кои би било добро да се преиспитаат.
- „Ако се потрудиш, можете да постигнеш сè“
Оваа изјава звучи мотивирачки, но може да создаде лажни очекувања. Децата можат да почнат да веруваат дека неуспехот е целосно нивна вина. Наместо тоа, подобро е да ги научите децата дека напорот е важен, но дека не можеме секогаш да контролираме сè. Успехот не е само крајниот резултат, вреди да се обидеме.
- „Не можеш да бидеш себичен“
Иако сакаме децата да бидат дарежливи, важно е да знаат дека е во ред понекогаш прво да мислат на себе. Одбивањето да играат кога се уморни или им треба пауза не значи дека се лоши деца. Тоа е форма на грижа за себе. Таквата здрава себичност помага да се изгради самодоверба.
- „Само треба да гледаш од ведрата страна“
Позитивниот став може да помогне, но ако постојано инсистираме детето да „биде среќно“, тоа може да почне да ги потиснува своите емоции. Наместо тоа, подобро е да признаете кога работите се тешки и да му покажете на вашето дете дека е во ред да се чувствува тажно, луто или разочарано. Отвореното зборување за чувствата гради отпорност.
- „Можеш сè да направиш сам“
Независноста е важна, но барањето помош е исто така вредна вештина. Децата на кои постојано им се вели дека мораат сè сами да направат може да почнат да веруваат дека барањето поддршка е знак на слабост. Многу поздрав пристап е да се поттикне независноста, а воедно да се разјасни дека нема срам во барањето помош.
- „Големите деца не плачат“
Плачењето не е знак на слабост, туку начин телото и умот да реагираат на стрес, тага или фрустрација. Кога им кажуваме на децата дека солзите се срамни, тие можат да научат да ги потиснуваат своите емоции, што го отежнува донесувањето здрави одлуки на долг рок. Дозволете им да ги изразат своите чувства преку солзи.
- „Секогаш е најдобро да се биде искрен“
Искреноста е основа на секој однос, но има моменти кога мала, невина лага е оправдана, како на пример кога сакаме да ги поштедиме нечии чувства. Децата треба да бидат научени да ја разликуваат лагата што е навредлива и лагата што е кажана од љубезност. Разговорот за ова помага да се изгради доверба и разбирање.
