ПИШУВА:
ПРИМ. Д-Р СОЊА ПЕТРОВСКА
педијатар – пулмоалерголог
♦♦♦♦♦♦♦
План за контрола на астмата
Р
одителот треба да соработува со лекарот кој го води детето, со изработка на план за контрола на астмата. Ова може да биде важен дел од третманот, особено ако детето има тешка астма. Целта на овој план е да:
- Се одреди време за намалување на дозите на долготрајната терапија;
- Процена на ефикасноста на лековите;
- Одредување на знаците за напад на астма и што да се направи кога ќе се појават тие;
- Кога да се побара итна помош.
Децата кои имаат доволно координација и соработка, може да користат рачен уред за процена на ПЕФ (мерач на вршниот проток на воздух во експириум). Напишаниот план за контрола на астма може да му помогне родителот и на детето да запомни што да направи кога мерењата на ПЕФ ќе достигнат одредено ниво.
Планот за контрола на астма може да користи мерење на ПЕФ и следење на симптоми за категоризирање на астмата во зони, како што се зелената зона, жолтата зона и црвената зона. Овие зони одговараат на добро контролирани симптоми, средно контролирани симптоми и слабо контролирани симптоми. Ова го олеснува следењето на астмата кај детето.
Ако детето е алергично на животински влакна, најдобро е да се избегнуваат миленичиња со крзно. Во колку се чуваат домашни миленици, редовно капење или чешлање на милениците, може да ја намали количината на влакна. Миленичињата треба да се чуваат надвор од просторијата каде што престојува детето
Ако симптомите на детето се целосно контролирани одредено време, лекарот може да препорача намалување на дозите или укинување на лековите за астма (чекор надолу во третманот). Ако астмата не е добро контролирана, лекарот можеби ќе сака да ги зголеми дозите или да додаде лекови (чекор по чекор).
Начин на живеење
Преземањето чекори за да се намали изложеноста на детето на алергени, ќе ја намали можноста за напади на астма. Чекорите за да се избегнат алергените, се разликуваат во зависност од тоа што предизвикува астма кај детето. Еве неколку работи што можат да помогнат:
- Одржување на мала влажност во домот. Ако детето живее во област со висока влажност, треба да се разговара со докторот за употреба на уред за намалување на влажноста во воздухот (дехидрификатор);
- Одржување на чист воздух во затворен простор. Секоја година треба професионално лице да го провери системот за климатизација во домот. Редовна промена на филтрите на климатизерите, според упатствата на производителот.
Ако детето е алергично на животински влакна, најдобро е да се избегнуваат миленичиња со крзно. Во колку се чуваат домашни миленици, редовно капење или чешлање на милениците, може да ја намали количината на влакна. Миленичињата треба да се чуваат надвор од просторијата каде што престојува детето.
- Климатизацијата помага во намалувањето на количината на полен од дрвја, треви и плевел што навлегува во домот. Климатизацијата ја намалува влажноста на затворениот простор и може да ја намали изложеноста на грини од домашната прашина. Ако во домот нема климатизер, тогаш е неопходно прозорците да бидат постојано затворени за време на сезоната на полен.
- Редовно бришење на домашната прашина. Со бришење на прашината се заштитува детето од влошување во вечерните часови. Од собата на детето треба да се отстранат одредени предмети, како што се: перници, душеци кои собираат прашина. Треба да се отстрани тепихот, односно да се постави тврд под, особено во спалната соба, кој е лесен за бришење. Може да се користат завеси и ролетни кои се лесни за често перење.
- Домот мора секојдневно редовно да се чисти, и тоа барем еднаш неделно детално да се отстранат прашината и алергените.
- Да се намали изложеноста на детето на студен воздух. Ако астмата се влошува од ладно, тогаш може да помогне носењето на маска за лице, при излегување надвор.
