Михаил Лабковски е познат семеен психолог кој тврди дека децата никако не смеат да се казнуваат со тепање. Според него, нема пострашна работа од тоа мајка да го истепа своето дете.
“Кога сме во стресна состојба, на пример, закана ни ‘виси над главата’ ни се потсмеваат или ни нанесуваат физичка болка – во крвта се ослободува група на таканаречени глукокортикоидни хормони. Тоа се ‘хормони на стрес’ кои се одговорни за реакција на напад ‘удри или бегај’“, вели Лабковски.
Овој процес е доста сложен и влијае на телото долго време. Ова е причината зошто овие хормони не се ослободуваат во крвта кај децата во присуство на нивните родители (особено мајката). Така, природата го штити телото на детето во развојот од дополнително оптоварување.
Ако самиот родител стане извор на стрес, тогаш детето нема да го перцепира ова насилство како опасност. Со други зборови, нема стрес, тоа му е “нормално“, се е во ред, ТАКА МОРА ДА БИДЕ затоа што доаѓа од родителите.
Што мислите, во каква личност ќе порасне вашето дете кое уште од мали нозе верува дека НАСИЛСТВОТО И АГРЕСИЈАТА СЕ НОРМАЛНИ?
А, што ќе се случи ако детето дојде во контакт со реална закана од возрасен?
“Ќе ви одговорам од психолошка, а не од физиолошка гледна точка. Постојат две сценарија: детето ќе стане агресор или жртва. Да се тепа дете значи да се скрши неговата верба во животот“, вели психологот.
Доколку е неопходна некаква форма на казнување, Лабковски советува да разговарате со детето со нормален тон и да не му викате, а дури и да направило нешто лошо – тонот да биде нежен, но цврст. Казната не мора да биде придружена со викање, гестови на лутина и бесно лице. Тој нагласува и кои казни се прифатливи според него.
“Сметам дека е сосема прифатливо да му се ускрати на детето играчки, уреди или други материјални работи или да оди на забавен настан. Она што не е во ред е да му се оневозможи време на свеж воздух или да се стави во домашен притвор“, истакнува тој.
Психологот нагласува дека мајката и таткото не треба да имаат несогласувања и треба подеднакво да ги казнуваат сите деца. Во спротивно, едното дете ќе сфати дека може се, а другото ништо, што ќе доведе до манипулации.
“Родителите често мислат дека детето прави одредени работи намерно или од инает. Вистина е дека во 99 отсто од случаите децата некои работи ги прават ненамерно, односно без лоша намера. Ако казните дете без објаснување, во 90 проценти од случаите нема да извлече никаков заклучок од тоа“, заклучува тој.
