Емпатијата е една од најважните емоционални и социјални вештини. Како што пишува „Инсајдер“, постојат два вида на емпатија, емоционална и когнитивна.
Емоционална емпатија е способност да почувствувате туѓи емоции, да доживеете нечија вознемиреност и да одговорите со сочувство – како на пример да чувствувате лутина во име на вашиот партнер кога некој го малтретира. Когнитивна емпатија ја претставува способноста да ги препознаете емоциите на другите и да разберете зошто тие се чувствуваат на одреден начин – како што е на пример да забележите намуртено лице на вашиот пријател и да сфатите дека тој веројатно е лут или тажен.
Сите луѓе се родени со природна способност за емпатија, што значи дека сме биолошки програмирани за создавање социјални односи и грижа за другите.
Но, оваа вештина не се развива во целост, поради што малите деца на возраст меѓу три и пет години често покажуваат нешто помала грижа за другите.
Сите луѓе се родени со природна способност за емпатија, што значи дека сме биолошки програмирани за создавање социјални односи и грижа за другите. Но, оваа вештина не се развива во целост, поради што малите деца на возраст меѓу три и пет години често покажуваат нешто помала грижа за другите
Практикувањето на емпатија не е само фундаментална за градење односи со другите. Таа игра улога во општата благосостојба и менталното здравје, а родителот може да му помогне на детето да ја негува оваа важна вештина со одредени насоки.
Постојат неколку начини да се постигне ова:
- разговарајте за вашите чувства и за чувствата на другите,
- водете сметка за чувствата на детето,
- користете секојдневни ситуации за да поттикнете дискусија за туѓите чувства,
- учествувајте со детето во хуманитарни акции,
- пофалете го вашето дете кога ќе забележите дека се однесува емпатично,
- бидете трпеливи.
Секој од овие начини уште од најрана возраст му помага на детето да научи што е емпатија, како и зошто емпатијата е толку важна. Таа всушност влијае на нашите секојдневни односи со другите луѓе, и во детството и кога ќе пораснеме.
