Сите ние грешиме, па така и родителите. Меѓутоа, начинот на кој се справуваме со овие ситуации може да има трајно влијание врз нашиот однос со децата. Извинувањето на децата по расправија им ја покажува важноста на почитта и љубезноста и ги учи дека и возрасните се подготвени да преземат одговорност за своите постапки. Кога им се извинуваме по несогласувањата, со нив градиме отворен и почитуван однос, со што испраќаме силна порака за важноста на комуникацијата и ги учиме за вредноста на искреноста.
Важноста на извинувањето ја нагласува и детскиот психолог Џејми Блох. Таа истакнува четири фрази кои родителите треба да им ги кажат на своите деца по расправија. Освен тоа, таа наведува и што никогаш не треба да прават по кавга.
- Признајте ја вашата грешка
„Жал ми е што се налутив. Не требаше да викам. Работам на тоа“, е една фраза која психологот ја наведува како ефикасна. „Корисна фраза за поправка на односот е онаа која ја признава грешката и настојува да направи промени“, објаснува Блох.
- Не ги обвинувајте или срамете децата
„Жал ми е што изгубив нерви со тебе. Не требаше да се истурам на тебе“, е уште една важна реченица.
Психологот истакнува дека, доколку родителите ја преземат одговорноста за своите постапки наместо да бараат изговори, тоа ќе го прават и децата.
- Признајте ги нивните чувства
Третата фраза гласи: “Се обложувам дека силно се исплаши кога се налутив. Не те послушав кога се обидуваше нешто да споделиш со мене. Можеме да се обидеме повторно. Сега сум тука и подготвен/а сум да те сослушам.”
Кога ги признаваме грешките, на децата им покажуваме дека сме луѓе, дека грешиме, но и дека сме одговорни за нашите постапки.
- Не се осудувајте премногу затоа што сте згрешиле
„Претходно не се однесував како родител што сакам да бидам. Жал ми е што го кажав тоа“, е последната фраза што ја наведува психологот. Со признавање на нашата улога во ситуацијата и извинување, ние ги учиме децата да го прават истото. Блох истакнува дека тоа може да доведе до попродуктивен и позитивен исход бидејќи родителите и децата работат на решавање на проблемот.
„Искреното извинување вклучува преземање одговорност за нашите постапки и обврска да бидеме подобри во иднина. Ова не значи да се извините за границата што сте ја поставиле, туку да се извините за однесувањето кое можеби не било љубезно и кое предизвикало повреденост и страв“, заклучува психолог.
