Анксиозноста е емоција која се карактеризира со чувство на напнатост, загрижени мисли и физички промени, како што е зголемен крвен притисок. Луѓето кои страдаат од анксиозни нарушувања обично имаат повторливи наметливи мисли или грижи, поради што тие имаат тенденција да избегнуваат одредени ситуации. Ова нарушување може да има и физички симптоми, како што се потење, вртоглавица и забрзан пулс.
Меѓутоа, освен возрасните, знаци на анксиозност можат да покажат и децата. За жал, некои од овие знаци лесно се занемаруваат или превидуваат. Затоа детскиот психолог Џејми Блох предупредува на најчестите знаци на анксиозност кај децата.
Според неа, показатели за оваа состојба се:
- Проблеми со спиењето.
- Стравови и фобии.
- Секојдневни изливи на бес поради мали предизвици или лутина поради ситници.
- Секојдневно барање утеха.
- Дополнителна приврзаност.
- Реактивност на мали промени во рутината.
- Избегнување места или луѓе.
- Постојано повторување на прашања.
“Некои анксиозни деца може да ги имаат сите овие особини, додека други може да имаат само неколку од нив. Секое дете е единствено и анксиозноста може да се манифестира на различни начини. Добрата вест е дека колку побрзо ја препознаете анксиозноста кај вашите деца, толку побрзо можете да научите пристапи кои ќе помогнат да се изгради нивната издржливост и да ги научите на механизми за надминување на овие предизвици“, посочува психологот.
Разбирањето како да им се помогне на децата ефикасно да управуваат со анксиозноста е од клучно значење за нивниот емоционален развој и благосостојба, додава Блох. Таа истакнува пет начини на кои родителите можат да им помогнат на своите деца да се справат со анксиозноста.
Создадете сигурна и предвидлива средина: “Воспоставете конзистентни рутини и ритуали кои ќе им обезбедат чувство на сигурност на вашите деца. На пример, информирајте ги децата кои ќе ги однесат на училиште и да ги земат”, советува психологот.
Научете ги техники за релаксација: Ова може да вклучува смирувачки активности како што се длабоко дишење, визуелизација или прогресивна мускулна релаксација.
Поттикнете ја практиката на афирмации: „Охрабрете ги децата да гледаат на работите со оптимизам создавајќи навика да повторуваат позитивни афирмации“, објасни Блох.
Вклучете се во играта со нив: Психологот наведува дека родителите можат да ја користат играта како алатка за изразување и истражување на емоциите. „Преку имагинативна игра, децата можат да работат на нивната анксиозност во безбедно и контролирано опкружување“, изјави таа.
Моделирајте здрави стратегии за справување: „Покажете им на вашите деца како да управуваат со своите емоции преку конструктивни методи како што се зборување, вежбање или барање поддршка“, заклучи Блох.
