Децата често изразуваат радост на различни начини – со гласно смеење кога ќе научат некоја нова вештина или кога уживаат во одредени забавни активности. Во првите недели од животот, новороденчето се смее кога е сито, кога спие или кога чувствува лагодност (кога слуша нежни звуци, чувствува милување на кожата, го слуша мајчиниот глас). Кон крајот на првиот месец од животот, децата почнуваат да се смеат на интересни глетки во својата околина кои обично се динамични и многу упадливи. Веќе од 10. недела, човечкото лице почнува кај децата да предизвикува насмевка, и тогаш се јавува таа т.н. социјална насмевка. Како се развиваат детските когнитивни способности, така доаѓа до побрза обработка на информациите, па веќе од четвртиот месец детето почнува гласно да се смее.
♦♦♦♦♦
Кога детето доживува одредено непријатно искуство (како глад, болна медицинска процедура, телесна температура) доаѓа до општа вознемиреност и се јавува емоција на страв. Стравот се зголемува во текот на првата година од животот, кога најчесто е присутен страв од непознати лица. Важно е да се нагласи дека стравот е изразено важна емоција кога децата ќе почнат самостојно да се движат, бидејќи ја здржуваат детската љубопитност во разумни рамки, поттикнувајќи на рој начин задржување во близина на родителот и зголемување на вниманието од непознато.
Со тек на време, почнува зачестено да се јавува и лутина, помеѓу 4 и 6 месец, па се до втората госина од животот. Изразувањето на оваа емоција во голема мера зависи од детскиот темперамент и специфичноста на состојбата во која се наоѓа.
Емоциите како што се лутина и страв може да намалат благодарение на адекватни начини на стапување во интеракција со детето (со изразување топлина, покажување интересни играчки, играње познати игри со детето, проближување).
Веќе кон крајот на првата година, децата знаат да препознаат извор на лутина, односно на кого се лути. Лутината може да им помогне во одбрана од непознати сигнали, како и во совладување на препреките.
