Децата често им се спротивставуваат на родителите од различни причини, што може да создаде предизвици во меѓусебната комуникација. Понекогаш се чувствуваат игнорирани, критикувани или едноставно го изразуваат своето несогласување. Ова се шест клучни причини зошто децата можат да бидат предизвикувачки и непослушни кога комуницираат со своите родители.
1. Недостаток на јасна комуникација
Ако инструкциите или очекувањата не се пренесат на јасен и разбирлив начин, децата може да се чувствуваат изгубено и нема да обрнат внимание на своите родители. Јасната комуникација вклучува едноставни пораки кои децата полесно ги разбираат.
2. Прекумерна употреба на наредби
Кога родителите постојано даваат наредби без да им дадат простор на децата да се изразат или да ја разберат логиката зад нивните одлуки, тоа може да предизвика отпор и несоработка. Наместо наредби, родителите треба да поттикнуваат дијалог и размена на мислења.
3. Чувство на изолираност
Децата кои се чувствуваат отсечени од своите родители поради зафатен распоред или недостаток на квалитетно време заедно, веројатно нема да ги слушаат своите родители. Редовното поминување квалитетно време заедно ги зајакнува емоционалните врски меѓу децата и родителите.
4. Недостаток на комуникација со почит
Ако децата забележат дека нивните родители ги омаловажуваат или непочитуваат, може да се дистанцираат од комуникација и соработка. Почитта создава отвореност за дијалог и изразување на чувствата.
5. Преголеми очекувања
Прекумерните барања или очекувања, кои не се соодветни за нивото на развој на децата, може да предизвикаат непослушност. Прилагодувањето на очекувањата според возраста на детето поттикнува соработка и комуникација.
6. Негативно засилување
Употребата на казна или негативна поткрепа наместо позитивна поткрепа за добро однесување, може да резултира со тоа децата да го изгубат интересот за слушање и соработка. Позитивната поткрепа, како што е пофалбата, ги мотивира децата да соработуваат и да се однесуваат позитивно.
