„Иако често слушаме совети дека родителите треба да го игнорираат ваквото однесување, јас лично не мислам дека игнорирањето на провокативното однесување на детето е добра идеја. Имено, кога децата искажуваат незадоволство, лутина или раздразливост кон нас, што често се нарекува и одговарање, тие всушност се обидуваат да ни кажат нешто, а ако не ги слушаме, нивните фрустрации само ескалираат“, објаснува стручњакот.
Наместо да го игнорирате, психологот советува како родители да го направите следново.
Контролирајте го вашето однесување
Кога комуницирате со дете кое кон вас се однесува дрско или лошо, водете сметка за сопственото однесување и зборовите што ги користите. Во принцип, ако се најдете дека го критикувате или викате на вашето дете, обидете се да се контролирате. Психологот нагласува дека не треба да се плашите да поставувате граници, туку тоа треба да го правите и смирено и со почит.
Не го сфаќајте тоа лично
Често родителите мислат дека незадоволството или непослушноста на детето е насочено исклучиво кон нив, но тоа во никој случај не е точно. Потсетете се дека вашето дете сè уште учи самоконтрола и дека во моментот има проблем што го тера да го изгуби трпението. Обидете се да го разберете проблемот што го има детето (и доколку е соодветно, понудете му помош), дури и ако сте поставиле граница за неговиот тон. Како што советува Маркам, обидете се да ја зајакнете врската со вашето дете користејќи ја секоја можност за позитивно поврзување. Поминувајте најмалку 15 минути сами со вашето дете секој ден, посветувајќи му го вашето фокусирано, позитивно внимание.
Поставете јасни граници, но без викање
Кога вашето дете ќе каже нешто непристојно или особено навредливо, смирено соочете се со неговите навредливи зборови или тон на гласот. Задржете ја вашата сталоженост, но сепак поставете јасни очекувања за комуникација со почит. На пример, можете да му го кажете следново:
“Твоите зборови звучат како да требаше да ме повредат. Сигурно си вознемирен/а што зборуваш со мене така. Знаеш дека никогаш не зборувам со тебе со ваков тон. Можеш да ми кажеш за што си вознемрен/а, но без напаѓање. Што се случува? Се чувствувам нападнато кога користиш вакви зборови и зборуваш вака гласно. Те молам, кажи ми сè што сакаш на посмирен начин. Те слушам“.
Се се тоа начини на кои, објаснува психологот, родителите можат мирно да решат непријатна ситуација без таа дополнително да ескалира. Имено, сè што прават родителите, децата го повторуваат, па со правилно реагирање ќе му бидете само пример на детето како да научи да решава проблеми во иднина доколку се појават.
