Знаете дека вашето дете влегува во пубертет кога ќе стане грубо, почнува да ви одговара и се лути само затоа што вие дишете. Ова може да биде тешко за родителите кои имаат чувство како нивното дете да е заменето со странец, но терапевтката Танит Кери открива дека сето горенаведено е неопходно за детето кое е целосно зависно од вас да прерасне во независен возрасен човек кој може самостојно да се снаоѓа во светот без ваша помош.
„Ако вашето дете одеднаш почне да ве вика по име и повеќе не сте мама или тато, тоа значи дека го испитува својот повозрасен идентитет. Всушност, сака да ви покаже дека сака со него да се постапува на повозрасен начин. Гледајте на тоа како пронаоѓање нов начин за поврзување“, советува Кери.
Ако вашиот тинејџер почне да собира облека, книги и гаџети во својата соба и не гледа проблем кога ќе му кажете дека неговата соба е неуредна, не очајувајте.
„Помогнете му на детето да научи да ги регулира своите емоции“
Според Кери, ова е знак дека детската соба станала засолниште од правилата и очекувањата на возрасните. Со други зборови, тоа е место каде што можат да се релаксираат и да бидат свои.
„Вам ви изгледа како детето да е опкружено со хаос, но тоа не го гледа така. Сè додека мувлосаната храна или влажната облека не претставуваат опасност по здравјето, дозволете му на вашето дете одредена контрола врз неговата непосредна околина“, им порачува таа на родителите.
Како што растат децата, тие почнуваат да се чувствуваат како возрасни и мислат дека треба да имаат поголемо влијание во нивните животи.
„Бидејќи знаат колку тоа ќе ве повреди, не е чудно ако ја изразат својата фрустрација со тоа што ќе ви кажат дека ве мразат. Ова покажува дека се чувствуваат доволно безбедно да го изразат својот гнев и се уверени дека нема да ги одбиете поради тоа. Помогнете му на вашето дете да научи да ги регулира своите емоции и објаснете му дека ќе разговарате за тоа кога сите ќе се смират“, вели Кери.
И конечно, ако го прашате вашето дете што има ново на училиште и тоа ви рече: „Ништо“, запомнете дека минува низ период на приватни мисли и чувства.
„Во одреден момент, децата ќе разберат дека не треба да знаеме сè што мислат и чувствуваат, и дека тие можат да одлучат што и до кој степен ќе споделат со нас. Ова е важен прв чекор во создавањето приватност и поставувањето граници “, заклучува терапевтот.
