Што да не се зборува пред децата: Разговори што може да влијаат на нивното чувство за безбедност

Децата учат од секој наш збор и тон на гласот, па одредени теми е подобро да се остават за моменти кога тие не се присутни.

Децата впиваат многу повеќе отколку што возрасните мислат. Дури и кога изгледа дека не обрнуваат внимание, тие набљудуваат, слушаат и учат од секој наш збор и тон на глас. Родителските разговори го формираат нивниот поглед на светот, чувство за безбедност и начинот на кој подоцна комуницираат со другите. Затоа постојат теми кои, без разлика на околностите, е подобро да се остават за моменти кога децата не се во близина. Еве неколку примери:

Расправии и меѓусебни обвинувања

Децата се чувствуваат несигурни кога сведочат на родителски конфликти. Гласни расправии, обвинувања и навреди можат да предизвикаат страв, анксиозност и чувство на вина, бидејќи често мислат дека тие се причината за проблемите. Освен тоа, такви сцени можат да ги натераат да веруваат дека агресивната комуникација е нормален начин за решавање конфликти, што подоцна можат да го применат во своите односи.

Стручњаците истакнуваат дека родителите треба да ги дискутираат несогласувањата во моменти кога децата се зафатени или спијат, за разговорот да биде по смирен и конструктивен.

Финансиски проблеми

Разговорите за пари, долгови или грижа за плаќање сметки може да бидат многу стресни за детето. Иако финансиските теми самите по себе не се табу, децата често не ги разбираат целосно и можат да ги доживеат како закана за безбедноста на домот.

Наместо да се изразува загриженост пред децата, се препорачува да им се обезбеди чувство на стабилност и да им се објасни само она што е соодветно за нивната возраст – на пример, дека понекогаш е потребно да се штеди или мудро да се троши. На тој начин децата учат одговорност, но без создавање непотребен страв.

Критикување на други луѓе

Кога децата често слушаат родители како зборуваат лошо за роднини, соседи или наставници, тие можат да усвојат идеја дека осудувањето на другите е прифатливо. Таквите разговори поттикнуваат развој на предрасуди и ја слабат нивната способност за емпатија.

Наместо тоа, корисно е родителите да покажат како несогласувањето може да се изрази на почитуван и смирен начин, без омаловажување на другите. На тој начин децата учат толеранција и важноста на разбирањето на различни мислења.