Сите родители се соочиле со моменти кога детето вика, фрла играчки, удира или едноставно се повлекува во себе. Иако може да изгледа како „лошо однесување“, зад детскиот гнев најчесто стои емоционално преоптоварување, несигурност или неискажан страв. Децата допрва учат како да управуваат со своите емоции и токму во овие моменти им е најпотребна нашата смиреност и разбирање.
Ви пренесуваме пет конкретни, проверени и родителски прифатливи начини како да му помогнете на вашето дете да се смири – без закани, казни или изолација.
1. Именувајте го чувството
Кога детето е луто, тоа всушност се обидува да каже нешто, но не може да го изрази со зборови. Затоа е важно да му помогнете да именува што чувствува.
Пример: „Гледам дека си многу фрустриран…“ или „Ми се чини дека нешто те налутило многу.“
Ова покажува дека ги гледате и ги разбирате, наместо да ги осудувате. Децата потоа се чувствуваат побезбедно и се поспособни да се поврзат со сопствените емоции.
Совет: Не обидувајте да ја “изгаснете“ лутината веднаш. Прво прифатете го.
2. Наместо казна, понудете му „смирувачко катче“
Наместо да го праќате вашето дете во „катче за казнување“, создадете посебен смирувачки простор – тивко катче каде што вашето дете може да се опушти кога се чувствува преоптоварено.
Ова може да биде мал агол од собата со ќебе, перници, омилено плишено животно или сликовница. Важно е да не го праќате детето таму со сила, туку нежно да го поканите: „Дали сакаш да се смириш во твоето тивко катче некое време?“
Таквиот простор станува место на безбедност, а не на срам, и на долг рок му помага на детето да развие саморегулација.
3. Осликајте ги емоциите на вашето дете
Кога вашето дете вика, ги стиска тупаниците или плаче, тоа често не може рационално да слуша. Наместо да му држите предавања, обидете се со техниката „разговор во огледало“.
Пример: „Гледам дека тупаниците ти се стегнати многу цврсто… Се чини дека чувствуваш дека нешто не е фер.“ Овој одговор покажува емпатија и му помага на вашето дете да се чувствува како некој навистина да слуша и разбира.
Оваа техника доаѓа од терапијата со игра и често резултира со побрзо смирување и доверба.
4. Нацртајте лутина
На некои деца им е тешко да зборуваат за своите емоции, но цртањето може да им помогне да ги изразат.
Понудете хартија и боички и кажете: „Можеш ли да нацрташ како изгледа твојот гнев?“ или „Колку е голем? Каде е во твоето тело?“
Можете исто така да им предложите да го нацртаат својот гнев како форма – како вулкан, бура или лав – а потоа заедно да смислат нешто што би можело да го смири тој гнев.
Оваа игра му помага на вашето дете да го „помести“ својот гнев одвнатре – и потоа е полесно да се управува со него.
5. Прво вие бидете смирени – вашето дете ја чувствува вашата енергија
Детето не може да се смири ако возрасниот околу него покажува знаци на стрес, лутина или паника. Децата несвесно ја апсорбираат емоционалната клима во собата.
Пред да се обидете да го смирите вашето дете, застанете за момент и проверете како се чувствувате. Длабоко вдишете, опуштете ги рамената и намалете го гласот. Вашето тело ја испраќа пораката: „Безбеден си, со мене си, можеме да го направиме ова заедно“.
Наместо контрола – поврзаност
Смирувањето на луто дете не значи задушување на емоцијата, туку помагање на детето да се чувствува видено, разбрано и водено. Преку поврзување, децата учат што чувствуваат и како да се справат со тоа. И со текот на времето, токму преку такви моменти тие развиваат емоционална отпорност и емпатија.
Запомнете: детето кое најмногу “дивее“ е често она на кое му е потребен најмирниот возрасен за да му биде поддршка.
