Амниоцентеза претставува земање примерок од плодовата вода. Се прави со помош на специјална игла, која под контрола на ултразвук, преку абдоменот на мајката и потоа преку ѕидот на утерусот се внесува во амнионската течност.
Најсигурно време за изведување на амниоцентезата е по 14. гестациска недела, односно во периодот до 20. гестациска недела. Непосредно пред постапката се изведува ултразвук со цел да се утврди срцевата акција на фетусот и гестациската возраст, положбата на постелката, количината на плодова вода и бројот на фетуси. Се смета дека тогаш зафатот е најлесен за реализација, со најмал ризик, а резултатите од култивирање на клетките од плодовата вода се најдобри.
При постапката се аспирираат околу 20 мл плодова вода. Раната амниоцентеза се прави во вториот триместар од бременоста. Во околуплодовата вода се наоѓаат десквамирани клетки од плодот (амниоцити), кои по култивирањето од две недели, можат да служат за хромозомска и/или биохемиска анализа. Доцната амниоцентеза се реализира во третиот триместар од бременоста и се прави за проценка на зрелоста на фетусот.
Кога се прави?
Вообичаено е амниоцентеза да се прави кај трудница над 35 години, поради зголемена опасност од раѓање на дете со Даунов синдром или друга хромозомска абнормалност.
Исто така амниоцентезата се изведува и во следниве случаи: кога партнерите се во роднинска врска, доколку еден или двајцата партнери носат ген за иста или различна генетска болест (албинизам, хемофилија…), кај партнери носители на исто оштетување (глуви, слепи, парализирани…), доколку мажот или жената се во роднинска врска со лице со трисомија 21 ( Sy Down); при душевна или друга болест која може да се смета дека има генетско потекло; кај родители кои веќе имаат дете носител на генетска болест со развојни аномалии; при различни метаболни или крвни болести (хемофилија, таласемија, српеста анемија); кај партнери со повторувачки рани спонтани абортуси; татковци над 50 години.
