Најважното прашање не е зошто родителите викаат, постојат мали млиони мали и големи причини, туку како тоа влијае на децата. Стручњаците се согласуваат дека поради викањето на нив и потсмевањето, децата стануваат поагресивни и повеќе анксиозни.
Според д-р Маури Маркам, клинички психолог, викањето е нешто без кое не можеме. Но, докторката е реална. Ако спиете по три часа навечер, секако дека ќе изгубите контрола и нерви. Добра вест за оние кои веднаш почнуваат да викаар е дека треба да знаат дека психичките и емотивни оштетувања кај децата се минимални (секако под поретпоставка дека не се работи за психичко злоставување). Но, лошата вест е дека така се поставува простор за брза избувливост во адолесцентскиот период.
Еве што навистина се случува кога родителот ќе подигне глас на детето.
Маркам вели дека родителите кои викаат на своите деца не го уништуваат нивниот мозок, но го менуваат.
“Може да се каже дека во текот на викањето на детето, мозокот одговара така што невропреносителите го менуваат биолошкиот систем и испраќаар порака дека е безбедно. Така, детето гради нервни патишта за да се смити“, објаснува докторката.
Кога на мало дете со неразвиен префронтален кортекс му се случи да дојде во ситуација некој да вика на него, реагира вака.
“Во детето се случува биохемиски процес кој вели борба, бегање и замрзнување. Може да те погоди, можам да побегнам . Или детето може да се ‘смрзне’ и да изгледа вкочането. Ништо од тоа не е добро за развој на мозокот“, додава таа. Ако таквите ситуации се повторуваат, однесувањето станува вкоренето во детето.
Кога е во ред да викате?
Иако поголем дел од времето, викањето не е препорачливо, “постои време кога е одлично да го подигнете гласот“, вели Маркам.
“Кога вашите деца се тепаат меѓусебе или кога навистина се во опасност. Тоа се моменти кога треба да ги шокирате, но и кога треба да го привлечете нивното внимание, а гласот ќе ви звучи поинаку“.
Главно, викајте им за да ги предупредите, но зборувајте за да им објасните. Но, ако постојано викате, време е да сфатите дека таквото воспитување долгорочно може да има последици по однесувањето на детето.
