ПИШУВА:
Слаѓана Трајкова,
дипл. логопед – дефектолог, мастер логопед
ЈЗУ „Завод за рехабилитација на слух, говор и глас“ – Скопје
♦♦♦♦♦♦♦
Природно е да се сака сопственото дете, да се сака во целост и кога е умно, среќно и весело, но и кога е несреќно, неспособно и несамостојно. Во секое дете има и позитивни и негативни особини.
Кај некое превладуваат добрите особини, а кај некои деца за жал превладуваат негативните и лоши особини. Има деца кои не можат сами да се одржуваат во животот па им е потребна ваша помош. Има деца кои не се самостојни, по карактер се лабилни и не можат да проценат на чија страна да припаднат – дали да го прифатат доброто дете или да го прифатат лошото дете.
Туѓото дете гледајте го како своето, ако не е во можност само да се одржува во животот, вие како родители иако не е ваше – помогнете му. И тоа е на нечии родители исто како што е вашето. Она што го нема вашето дете можеби ќе го има кај туѓото, па играјќи си заедно ќе се случи вашето дете да ја поприми таа особина што ја нема, а ќе ја добие од туѓото дете.
На пример, ако вашето дете не може да го изговори гласот Р, играјќи си со туѓото дете –другарче, тоа потсвесно ќе поприми и ќе научи само слушајќи како правилно треба да се изговори гласот Р. Ќе почне да го користи гласот Р во говорот. И не само што може да се научи правилната артикулација од друго дете, може да се научи и на многу други работи, да поприми манири на убаво однесување, да го гледа како стои исправено, да го гледа како си ја мести косата, да се радува кога играат заедно и заедно преку игра комуницираат.
Вие како родители треба да му бидете благодарни на туѓото дете и да го чувате, исто така како што го чувате вашето дете и обратно, ако има добри особини и карактерни црти во вашето дете, а туѓото ги нема тие особини, играјќи си заедно туѓото дете ќе ги прими добрите особини од вашето дете.
Она што го нема вашето дете можеби ќе го има кај туѓото, па играјќи си заедно ќе се случи вашето дете да ја поприми таа особина што ја нема, а ќе ја добие од туѓото дете
Играјќи со други деца се прави еден невидлив круг на заемна комуникација, т. н. на давање и на земање. Правилниот говор доаѓа од емоциите и од настаните кои ги создаваат самите деца помеѓу себе. Треба да се поттикнат преку позитивни емоции, кои ќе им бидат благопријатни и на двете деца, со заемна подршка и со заемна позитивна емоција. Говорот не доаѓа од устата, туку од целото тело, доаѓа од мозокот и од емоциите.
Правете го она што сакате да ви го прават. Нахранете го туѓото дете од причини што утре вашето дете некој друг ќе го нахрани. Подарете му играчка на туѓото дете, затоа што утре и на вашето дете некој друг ќе му подари играчка. Кажете убави зборови на туѓото дете од причина што утре и на вашето дете некој друг ќе му каже нешто убаво. Кога ги учиме децата да зборуваат, тие самите сакаат до нив да има и некое друго дете, да го слуша како тоа зборува. Таков е светот на децата, сосема е поинаков од светот на нас возрасните, тие всушност преку игра живеат.
Да не заборавиме дека најважните средби на човекот во животот се средбите со децата. Овие средби се паметат во текот на целиот живот и треба да се негуваат и чуваат. Детето ќе ве памти не по тоа како сте се однесувале, туку по емоцијата која била кај вас присутна. Емоцијата се памти најповеќе…
♦♦♦♦♦
