Децата немаат еднаква блискост со сите баби и дедовци. Студијата спроведена на голем примерок од студенти на додипломски студии на Универзитетот Мичиген покажува дека децата се емотивно поблиски, односно поминуваат повеќе време со бабите по мајка и добиваат повеќе средства од бабите по мајката отколку од бабите од таткото. Вообичаениот редослед оди вака – баба по мајка, дедо по мајка, баба по татко, дедо по татко. Исклучоци, секако, се случуваат.
Некои сметаат дека оваа разлика е последица на односот родител-баба, како и тоа кој се грижи за детето. Други веруваат дека односот меѓу жената и нејзината свекрва – бабата по татко на нејзините деца – секогаш ќе биде комплициран, што, пак, може да застане на патот на блискоста на бабите и дедовците со нивните внуци. Ако нема блискост меѓу свекрвата и снаата, можно е детето да има помала блискост со бабата со која мајка му не е блиска.
Се разбира, студиите идентификувале многу други фактори кои влијаат на блискоста. Географската близина е важна, работниот статус на баба и дедо, здравствената состојба, економската состојба и карактерот, исто така може да бидат влијателни фактори. Втората променлива е бројот на внуци кои ги имаат баба и дедо. Баба и дедо кои имаат многу внуци веројатно нема да може да издвојат доволно време за да се поврзат со секој од нив.
УЛОГАТА НА РАНА ПРИВРЗАНОСТ
Склоноста на бабите и дедовците по мајка почнува рано, а бабите по мајка почесто ќе бидат повикани во родилна сала. Слично на тоа, бабата по мајка е поверојатно да помогне по раѓањето на бебето, што го олеснува раното поврзување со внучето. Бабите и дедовците кои рано се поврзуваат со своето внуче имаат поголема веројатност да бидат замолени да чуваат деца подоцна и се со поголема веројатност да бидат вклучени во училишни активности кога внучето ќе започне на училиште.
