Децата во текот на растењето поминуваат низ ситуации во кои прават грешки. Иако родителите често имаат инстинкт да ги заштитат децата од болка и неуспех, според терапевтот и психолог Џефри Бернштајн, овозможувањето да се соочат со последиците од сопствените постапки е клучен чекор во развојот.
„Грешките не се знак на слабост, туку можности за учење и личен раст. Преку искуства, децата развиваат одговорност, отпорност и самодоверба, што ги подготвува за предизвиците на животот на возрасните“, вели тој за Psychology Today.
Значи, грешките се важни за личен раст и развој. Според Бернштајн, децата треба да поминат низ три грешки за да бидат успешни. Еве за кои грешки станува збор.
- Погрешно поставување на пријателства или социјални ситуации
“Децата често грешат во односите со врсниците; на пример, тие занемаруваат пријател или повредуваат туѓи чувства. Таквите грешки им помагаат да развијат емоционална интелигенција и емпатија. Со решавање на проблемите без преголемо мешање на родителите, децата учат да преземат одговорност за нивните акции и односи за поправка“, објаснува терапевтот.
- Неуспех во нешто важно за нив
Кога децата не успеваат да ја постигнат посакуваната цел, како што е неуспехот во спортот, тие ја учат важноста на упорноста и трудот, тврди Бернштајн. „Таквите загуби градат издржливост и им покажуваат дека успехот доаѓа со време и напор. Родителите треба да покажат разбирање за нивните чувства, но да ги охрабрат да се обидат во иднина“, објаснува тој.
- Заборавање или одложување на обврските
Децата понекогаш ги забораваат задачите или одолговлекуваат, што може да доведе до несакани последици како лоши оценки. Сепак, терапевтот забележува дека искуството од справување со последиците од таквите грешки им помага да развијат чувство за одговорност и подобро да управуваат со своето време.
„Грешките се клучен дел од развојот бидејќи поттикнуваат независност, издржливост и карактер. Дозволувајќи им на децата да се соочат со последиците, родителите им помагаат да сфатат дека неуспехот не е крај, туку можност за учење и растење“, заклучува Бернштајн.
