Секое дете на различен начин се справува со силните емоции, вели едукаторката и експертка за родителство Алиса Бласк Кембел. На едно дете ќе му помогне физичка активност, како нишање на стол, додека друго ќе побара разговор или прегратка. Клучно е родителите да препознаат што функционира кај нивното дете, бидејќи не постои еден правилен начин. Сите методи можат да бидат добри доколку родителот гради однос и емоционална поврзаност со детето.
Кембел е експертка за емоционален развој и авторка на книгата Големи дец, поголеми емоции. Таа ја развила и методата за колаборативна обработка на емоции (CEP), која им помага на родителите заедно со децата да научат како да ги препознаваат и обработуваат чувствата на здрав начин. Иако оваа идеја звучи едноставно, важно е да се разбере дека не постои универзално решение кое ќе одговара на секое дете.
- Научете како се поврзува вашето дете
Децата често не знаат сами да изразат што им е потребно. Родителите се тие што треба да го набљудуваат однесувањето на детето и да се обидат да ги препознаат емоционалните сигнали. Поставете си прашања како: Кое е моето дете? Што го изморува, а што го радува? Како најлесно се поврзува со мене и со себе?
- Прво запознајте се себе си
Родителот не може да биде поддршка ако не е емоционално присутен. Тоа значи понекогаш да ги остави настрана сопствените навики и реакции и да признае дека познатите обрасци можеби веќе не функционираат. Кембел советува родителите да го истражат начинот на кој тие самите реагираат на стрес и емоции.
- Подгответе се за сопствените реакции
Родителите треба да развијат свесност за сопствените емоционални реакции за да избегнат нагли и бурни испади. Наместо да реагираат откако веќе ја изгубиле контролата, треба да се обидат да ги препознаат знаците на стрес уште пред да дојде до „ерупција“. Како што вели Кембел: „Не можете да регулирате нешто за што не сте свесни.“
- Помогнете му на детето да ги разбере своите чувства
Децата учат од она што го гледаат. Ако родителот покажува љубопитност кон сопствените и чувствата на детето – без осудување – детето учи дека е во ред да се чувствува тажно, лутo или фрустрирано. Поставувајте прашања како: „Зошто се чувствуваш вака?“ или „Што мислиш дека ти е потребно сега?“ Наместо да ги прекинувате или омаловажувате нивните чувства, слушајте ги до крај и обидете се да ги разберете.
- Имајте план за тешките моменти
Во предизвикувачки ситуации важно е да останете смирени и да не реагирате автоматски. Родителот смее да покаже дека и тој има емоции, но на начин кој не го заплашува детето. Наместо да викате, со смирен тон кажете како се чувствувате. Така го учите детето дека е можно да се изразуваат емоции без навреди или загуба на контрола. Никој не реагира совршено секогаш, но важно е да се трудите и да давате добар пример.
- Одржувајте ја поврзаноста, дури и кога е тешко
Децата имаат потреба од рутина и чувство на сигурност. Кога ќе се случи ситуација во која и детето и родителот се извадени од рамнотежа, поврзаноста станува клучна. Ако сте изградиле добар однос, детето ќе знае да ви се врати и во тешки моменти. Поврзаноста отвора простор за искрено исправување на грешките, за заедничко учење и раст.
Силните емоции кај децата не се знак на проблем, туку повик за подлабоко разбирање. Преку поврзаност, љубопитност и отворена комуникација, родителите можат да им помогнат на децата да научат да се справуваат со своите чувства – алатка што ќе им служи цел живот.
