Родителите често знаат да се загрижат ако нивното дете во текот на тантрум, лутина или фрустрираност ги удри. Иако е разбирливо дека не е дозволено какво било удирање, психолозите нагласуваат дека малите деца сè уште немаат чувство дека прават нешто недозволено или лошо кога удираат.
Понекогаш родителите знаат да реагираат на погрешен начин, што може да направи само поголема штета. Еве што, според мислењето на експертите, задолжително треба да избегнуваме доколку детето не удри. Една од тие работи е е да и ние сами го удриме детето. Често може да слушнеме совети кои ни порачуваат дека треба да го удриме детето за да „види дека боли“. Психолозите нагласуваат дека ова е една од најлошите работи што можеме да ги направиме.
Тие објаснуваат дека со тоа ништо не постигнуваме, туку дополнително поттикнуваме такво однесување. Психолозите тврдат дека со удирање на детето само потврдуваме дека удирањето е во ред и точно моделираме однесување кое всушност треба да се обидеме да го спречиме. Освен удирање, треба да се избегнува секоја друга казна за стореното.
Како што велат психолозите, нашиот фокус треба да биде да му помогнеме на детето да научи позитивни начини на управување со своите емоции, во овој случај негативни. Казнувањето на детето или зборувањето дека е „лошо“ или „злобно“ само ја продлабочува неговата обесхрабреност и ја прави поверојатна идната агресија.
Исто така, никогаш не треба да присилуваме дете да ни се извини кога ќе не удри. Ако се работи за мало дете, секако. Работата е што детето само треба да сфати дека направило нешто што не треба. Иако детето можеби и ќе се извини, нема да знае зошто се извинува и ќе продолжи да го повторува своето однесување, несвесно за последиците.
