Кога ќе го започете вашето патување како родител, никогаш нема да помислите дека би можеле да им викате на вашите деца. Мислите дека тие се она нешто толку вредно, слатко и невино. А, тогаш вашето бебе ќе порасне во дете кое ги тестира вашите граници и трпение. Наскоро сфаќате дека можеби не сте така совршено трпелив родител каков што сте мислеле дека ќе бидете.
Сфаќате дека се расправате со мала личност која игледа зрело, а всушност не е така зрела и возрасна. Оваа мала личност отвора непознати работи кои не сте ги знаеле за себе. Добра вест е дека сепак сте зрела и возрасна личност. Може да се извлечете од лошиот момент и да го повикате вашиот разум и емоции, но понекогаш е добро да знаете одредени техники кои би ви помогнале полесно да совладате некои секојдневни ситуации во вашето родителство.
Ејми Веб, доктор на науки по психологија и социологија споделува совети за родителите кои ќе ви помогнат како да соработувате со децата и да го добиете најдоброто од тој однос, а притоа да останете смирени и да не викате.
Не заборавајте дека тоа е се уште мало
Ова се чини многу едноставно, но е многу потешко отколку што се чини. Цел ден сте околу вашите деца. Знаете како звучи нивниот јазик, знаете што значи секој нивен сигнал. Ова е одлично, но тоа значи понекогаш да заборавите колку се мали и незрели. Дури и кога се мали, вашите деца можат многу нешта – да се качуваат, да слушаат приказни, да се плашат и да си играат. Тие мораат да направат многу работи за да се снајдат во сложените социјални интеракции. Во некој момент, не можат бидејќи сето тоа им е премногу и се губат. Тогаш е клучно да запомните колку се мали и да им дозволите тоа и да бидат. “Во текот на раните детски години, нашето најразумно очекување е неразумноста. Очекувањето лудило значи дека полесно ќе го зачуваме разумот“, порачува Веб.
Броење
Сите го знаеме совет дека како родител може да броите до 10 за да се смирите. Ова може да помогне, но броењето може да користи и како трик за децата. Тоа не значи да ставате ограничување за нивните емоции, таа стратегија не е добра. Ова е можност да го менуваат нивното однесување. На пример, ако вашето дете прави нешто што се противи на правилата и не сака да престане иако му зборувате и повторувате, може да започнете со броење. “Ќе бројам до три и ако не престанеш да се качуваш на мебелот, ќе добиеш пауза (или некој друг предлог што вам ви е соодветен). Иако е едноставна, оваа стратегија му нуди на детето можност да го ограничи своето однесување и да ја процесуира ситуацијата.
Емоционална регулација
Се разбира, ова звучи многу полесно отколку што е. Интелектуално, знаеме дека нашите деца учат од секој збор и постапка што ја гледаат и слушаат од нас. Меѓутоа, во одредени моменти е тешко да го задржите разумот и да не реагирате. Истражувањата покажале дека децата чии родители претерано реагираат на испадите на бес кај децата имаат тенденција да го зголемуваат нивното негативно однесување со текот на времето. Со други зборови, родителите кои не реагираат премногу, туку наместо тоа моделираат емоционална регулација, навистина им помагаат на децата да ја научат оваа вештина.
Важно е да сфатите зошто викањето не помага
Многу пати, викањето често излегува од уста како силна бура, без навистина да размислите за неговото влијание. Размислете за тоа како се чувствувате кога некој вика на вас. Тажно? Исплашено? Луто? Сега ставете ги тие чувства во телото на детето. Не е баш добро искуство. Истражувањата покажуваат дека луѓето подобро се сеќаваат на зборовите кажани со неутрален глас, отколку оние кои се кажани со тажен тон. На сите ни е познато дека викањето делува контрапродуктивно. Затоа кога викате на децата, малку е веројатно дека всушност ќе ја следат наредбата. Самото сознание дека викањето е неефикасно, може да биде доволно да престанете пред да почнете.
