Кога ќе го започнете вашето патување како мајка, никогаш нема да помислите дека можете да викате на вашите деца. Мислите дека тие се нешто драгоцено, слатко и невино. А, тогаш вашето бебе ќе порасне во мало дете и дете на предучилишна возраст кое ги тестира вашите граници и трпение. Наскоро сфаќате дека можеби не сте така совршено трпелив родител како што сте мислеле дека ќе бидете.
Сфаќате дека се карате со мала личност која изгледа зрело, а всушност не е така зрело и возрасно. Оваа мала чичност отвора непознати работи кои не сте ги знаеле за себе. Добра вест е дека сепак сте зрела и возрасна личност. Можете да се излечете од лош момент и да го повикате вашиот разик и емоции, но понекогаш е добро да знаете дека некои техники може да ви помогнат полесно да ги надминете секојдневните ситуации во вашето мајчинство.
Ејми Веб е доктор на науки по психологија и социологија, која споделува совети за родители кои ќе ви помогнат како да соработувате со децата и да го добиете најдоброто од тој однос, а притоа да останете смирени и да не викате.
Не заборавајте дека тие се се уште мали
Ова изгледа многу едноставно, но е многу потешко отколку што се чини. Цел ден сте опкружени со вашите деца. Знаете како звучи нивниот јазик, знаете што значи секој нивен сигнал. Ова е одлично, но тоа значи дека понекогаш заборавате колку се мали и незрели. Дури и кога се мали, вашите деца можат многу – да се качуваат, да слушаат приказни, да бојат и да играат. Тие треба да направат многу за да се справат со сложените социјални интеракции. Во одреден момент, не можат бидејќи сето тоа им е премногу и се губат. Тогаш е клучно да запомните колку се мали и да им дозволите тоа и да бидат.
Броење
Сите го знаеме советот дека како родител можеш да изброиш до десет за да се смириш. Ова може да помогне, но броењето може да се користи и како трик за децата. Тоа не значи дека им ставате ограничување за нивните емоции, таа стратегија не е добра. Ова е можност за нив да го менуваат нивното однесување. На пример, ако вашето дете прави нешто спротивно на правилата и нема да престане иако вие му кажувате и повторувате, можете да почнете да броите. Можете да кажете нешто како: “Ќе бројам до три и ако не престанеш да се качуваш на мебелот, ќе добиеш пауза“ (или некој друг предлог што мислите дека е соодветен). Иако е едноставна, оваа стратегија му нуди на детето можност да го ограничи своето однесување и да ја обработи ситуацијата. Понекогаш забораваме дека на децата им треба повеќе време за обработка на информацијата за моменталната ситуација. Тоа им дава шанса да размислат пред да продолжат со скокање по мебелот. Исто така, вам ви помага како родител да реагирате смирено и да не почнете да викате.
Емоционална регулација
Секако, ова звучи многу полесно отколку што е. Интелектуално, знаеме дека нашите деца учат од секој збор и постапка што ја гледаат и слушаат од нас. Меѓутоа, во одредени моменти е тешко да се задржи разумот и да не се реагира. Истражувањата покажале дека децата чии родители претерано реагираат на бесот на децата имаат тенденција да го зголемуваат нивното негативно однесување со текот на времето. Со други зборови, родителите кои не претерано реагираат, туку наместо тоа моделираат емоционална регулација, навистина им помагаат на децата да ја научат оваа вештина.
Важно е да се разбере зошто викањето не помага
Многу пати, викањето често излегува од устата како бесна бура, без навистина да размислите за неговото влијание. Размислете како се чувствувате кога некој ќе ви се развика? Тажно? Исплашено? Луто? Сега ставете ги тие чувства во телото на детето. Не е баш сјајно искуство. Истражувањата покажуваат дека луѓето подобро се сеќаваат на зборовите изговорени со неутрален глас од оние што се кажани со тажен тон. Од истражувањата и животното искуство знаеме дека викањето делува контрапродуктивно. Психолозите укажуваат дека на поединци, вклучително и на децата, им е многу потешко да запомнат нешта или да функционираат добро ако нивниот мозок е преплавен со вознемирувачки емоции како анксиозност или страв. Затоа, кога му викате нешто на детето, малку е веројатно дека тој всушност ќе ја следи наредбата. Самото сознание дека викањето е неефикасно може да биде доволно да се стопирате пред да почнете.
