Овие два вида љубов имаат различни карактеристики и ефекти. За да разбереме како функционираат, да ги искористиме објаснувањата на Фром.
Љубовта на мајката и таткото
Фром ја истакнал фундаменталната разлика помеѓу мајчинската и татковската љубов. Мајчината љубов е безусловна љубов. Таа му дава на детето чувство на сигурност, мир и припадност: „Те сакам едноставно затоа што постоиш“. Љубовта на мајката е првиот облик на љубов со кој се среќава детето“. Не бара труд, не зависи од достигнувања и е основа на емоционална сигурност.
Татковата љубов е условна љубов. Таа го мотивира детето преку барања и очекувања, подготвувајќи го за живот во општеството.
„Мајчината љубов по својата природа е безусловна. Мајката го сака новороденчето затоа што тоа е нејзино дете. „Сакан сум затоа што тоа сум јас“. Ова искуство мајката да ве сака е пасивно искуство. Мајчината љубов е безусловна, таа е блаженство, таа е мир, не треба да се постигнува, не треба да се заслужи“.
Меѓутоа, како што забележува Фром, таквата љубов има и негативна страна:
„Таква љубов не може да се постигне, испровоцира, контролира. Ако постои, тогаш е еднакво на блаженство, но ако не постои, како да исчезнало сè убаво од животот – и не можам да направам ништо за да ја создадам оваа љубов“.
Мајчината љубов му дава на детето чувство дека е прифатено и сакано такво какво што е. Без обврски. Ова чувство станува основа на неговата доверба во животот. Секако, некои мајки претеруваат и оваа љубов „гуши“, претворајќи се во претерана грижа. Тоа е случај кога е исклучително тешко да се оттргнеш од здолништето на мајка ти и да се осамостоиш. Порасни.
Таткото е дисциплина, водство и мотивација
Ако мајката му дава на детето чувство на дом, тогаш таткото ја отвора вратата кон надворешниот свет. Симболизира ред, дисциплина и слобода.
Фром тоа го опишува на овој начин: „Таткото, напротив, има слаба врска со детето во првите години од животот и неговата важност за детето во овој период не може да се спореди со важноста на мајката. Таткото го претставува другиот пол на човековото постоење: светот на мислите, достигнувањата, законот и редот, дисциплината, патувањата и авантурите“.
Љубовта на таткото е условена и доаѓа со очекувања
„Татковата љубов е условна љубов. Неговиот принцип е: „Те сакам затоа што ги исполнуваш моите очекувања, затоа што ги исполнуваш своите обврски, затоа што си како мене“.
Оваа љубов го учи детето да следи правила, да постигнува цели и да ги исполнува стандардите.
Но, има и свои недостатоци:
„Негативната страна е што татковската љубов мора да се заслужи, таа може да се изгуби доколку детето не го направи тоа што се очекува од него.
Но, можеме условно да го нагласиме позитивниот аспект на татковската љубов – ова е можност да се дејствува за да го заслужиме.
„Можам да се трудам да ја постигнам љубовта на таткото, тоа не е надвор од моја контрола, како љубовта на мајката“.
