Емоционалното насилство се манифестира низ ставање погрдни имиња, навредување, омаловажување, навредливи критики, посрамување, озборување, исклучување од друштво… Се покажало дека особено девојчињата почесто применуваат недирективни, префинети социјални средства како би вознемириле други девојчиња.
Најчести однесувања од ваков тип се исклучување од истиот круг на пријатели, манипулирање со пријателските односи, ширење злобни гласини, озборување, лажење итн. Зборовите можат да бидат многу посилни од ударите, тие се брзи и безболни за насилникот, а можат да бидат исклучително штетни за жртвата. И што е најлошо од се, жртвата може одново и одново да ги проживува и да ги гледа доколку постои пишан траг.
Ако вербалното насилство се дозволува или игнорира, а жртвата не се заштити, тоа станува нормално, поради што жртвата се дехуманизира. Исто така, кога детето станува секојдневен предмет на потсмев, тоа често е исклучено од заедничките активности.
И самото исклучување на детето од односот е насилство. Насилството низ односите е најтешко да се открие од позција на набљудувач, а се состои од систематско намалување на самопочитување на детето низ игнорирање, изолација, исклучување или избегнување. Изостанокот на било какво внимание веројатно е нешто најболно со кое детето може да се соочи.
Колку злоставувањето е подолготрајно, веројатноста за долгорични последици е поголема. Низ призма на истражувањата, последиците од злоставување по детето се:
- 20 проценти од жртвите изостануваат од училиште за да избегнат малтретирање
- 29 проценти имаат проблеми со концентрацијата
- 22 проценти чувствуваат симптоми на физички болести
- 20 проценти имаат проблеми со спиењето
- Одреден процент на жртвите се обидува или извршуваат самоубиство
