Различни фактори може да бидат причина и истите треба внимателно да се откријат за да му се помогне на детето во надминување на оваа состојба. Секако, прво на што секогаш помислуваме е дека на детето не му се допаѓа понудената храна. Дете со кое лесно се комуницира само ќе ни каже дека понудената храна не му е доволно вкусна. Во тој случај лесно може да ја замениме. Но, проблем е кога детето не сака да прими ниту еден вид понудена храна. Во тој случај може да се работи за повеќе различни причини.
- Пребирливост
Одредени периоди од животот на детето, посебно периодот помеѓу втората и третата година од животот, се карактеризираат со изразена пребирливост во поглед на храната. За разлика од доенечкиот период кога растот е многу интензивен, во овој период настанува забавување кое го следи и намалување на апетитот на детето. Ова истовремено е период на многу интензивен когнитивен развој во текот на кој детето манифестира многу изразен интерес за околината и врсниците и најчесто „воопшто нема време за јадење“. Значи пребирливоста е дел од нормалниот развоен процес во детството. Многу е важно како ќе се однесуваат родителите.
Доколку не покажат разбирање и инсистираат на поголем внес на храна често само создаваат аверзија кон храната. Од друга страна, некои деца обидувајќи се да ги задоволат родителите непотребно внесуваат и повеќе храна од потребната, што неминовно води кон развој на угоеност.
- Одбивност
Одбивност кон храната кај детето може да се јави и поради сензорна пречувствителност, посебно кон одредени карактеристики на храната како што се:
• конзистенција (кашеста, течна, лигава, многу густа, леплива итн.);
• мирис (поради присуство на одредени прехранбени продукти–кромид, лук, зачини);
• боја (која му буди непријатни асоцијации)
• севкупниот изглед
