Детето се раѓа со имунитет наследен од мајката, а својот го развива во текот на неколку месеци. Проблемот настанува кога имунитетот стекнат преку мајката се потрошува, а сопствениот не е уште созреан и тоа се случува помеѓу осмиот и деветиот месец од животот. Во тој период, децата се најчувствителни и најнезаштитени од болести.
Како и секоја година, зимата ни наметнува тема респираторни болести. Познато е дека во просек, детето годишно преболува до осум инфекции на дишните патишта, а во периодот во градинка и до 12.
Често си го поставуваме прашањето зошто некои деца во контакт со истиот причинител развиваат полесна настинка, а некои заболуваат и до тешки форми на воспаление на белите дробови? Зошто некои деца се поболни од останатите? Зошто потешко оздравуваат? Зошто некои деца речиси никогаш не се болни или многу ретко?
Секако дека тоа се зависи од видот на причинителите со кои децата се среќаваат, успешноста на терапијата која се спроведува, добрата соработка со лекарите и родителите, возраста на детето, генетската предиспонираност, стилот на живот, но големо влијание има имунитетот, значи природната одбрана на организмот.
Детето најчесто е болно до третата година од животот, бидејќи неговиот имунитет или одбранбен систем не е созреан.
Дури на возраст од 10 до 12 години го достигнува нивото на возрасно лице. Имунитетот го чинат низа одбранбени реакции предизвикани од страни тела и микроорганизми внесени во организмот. Така се создава отпорност кон болестите. Таа природна отпорност или имунитет на детети во најраната возраст зависи од имунитетот на мајката.
Уште во текот на бременоста, мајката преку крвта на плодот му пренесува заштита која го штити од инфекции. Со првиот подој, новороденчето добива заштита од својата мајка, оти тоа прво млеко е богато со антитела, и од таа причина се нарекува прва вакцина.
