Воспитувањето деца во денешниот свет полн со изобилство претставува предизвик за многу родители. Децата се опкружени со материјални работи, технологија и бројни погодности, што може да го отежне развојот на благодарност, одговорност и сочувство. Сепак, со свесни воспитни одлуки, можно е да се одгледаат деца кои не се разгалени, туку емпатични, одговорни и свесни за вредноста на она што го имаат.
Психологот, советник и терапевт Шерил Зиглер сподели клучни навики на родителите кои успеваат да воспитаат деца кои не се разгалени.
Редовно велат „не“.
„Децата не треба секогаш да добиваат сè што сакаат, дури и ако нивните родители можат да си го дозволат тоа. Практикувањето одложено задоволство им помага да ја научат вредноста на трпението и поставувањето граници. Родителите кои се водат од сопствените вредности, наместо да го следат она што го прават „кул“ родителите, воспитуваат деца кои знаат дека трудот и трпението се исплатат“, објаснува Зиглер.
Негуваат алтруизам.
Родителите кои сакаат нивните деца да бидат сочувствителни ги поттикнуваат да им помагаат на другите, тврди психологот. “Наместо да донираат само за соседите или кога е најлесно, тие ги вклучуваат децата во процесот на давање на оние на кои им е најпотребна помош. Тие редовно сортираат, пакуваат и донираат играчки и облека заедно, покажувајќи им на децата колку е важно да се споделат со другите”, објаснува таа.
Не ги спасуваат децата од секоја потешкотија.
Падовите и неуспесите се дел од растењето. Зиглер истакнува: “Родителите кои не се обидуваат да ги заштитат своите деца од секое разочарување им овозможуваат да научат да се справуваат со предизвиците и да развијат отпорност. Преголемата заштита може да создаде нереални очекувања, додека соочувањето со природните последици од нивните постапки им помага подобро да ги разберат животните лекции”.
Тие ги учат децата за вредноста на парите.
“Децата кои учат за управување со пари од мали нозе развиваат чувство на одговорност. Родителите им помагаат да ги поделат парите на заштеди, донации и трошење, покажувајќи им како мудро да управуваат со ресурсите. Кога децата ќе научат да штедат за она што го сакаат, подобро ја разбираат вредноста на работата и трудот”, напоменува психологот.
Ја споделуваат сопствената животна приказна.
„Родителите кои споделуваат приказни со своите деца за нивниот сопствен пат до успехот или за предизвиците што ги надминале, им помагаат да разберат колку е важна напорната работа и посветеноста“, вели Зиглер.
Без разлика дали семејството потекнува од богатство или родителите сè заработиле сами, важно е да им се пренесе на децата дека да им се даде сè што самите немале не е секогаш најдобриот пристап, додава таа. Преку личните приказни децата учат да го ценат тоа што го имаат и ја препознаваат вредноста на трудот и истрајноста“, заклучува психологот.
