Една од најважните работи на која родителите сакаат да ги подучат своите деца е самостојноста, која е клучна за нивниот долгорочен развој. Иако сакаат нивните деца да станат што е можно посамостојни, на некои родители всушност тешко им паѓа да ги пуштат децата да се осамосталат. Ваквиот начин на размислување е сосема очекуван, смета семејната терапевтка Џоана Зајдел, која открива повеќе за тоа како да им помогнете на децата во осамостојувањето.
„Природно е да сакаме да ги заштитиме децата од тага, неуспех и разочарување. Но, децата треба да се соочат со предизвици за да развијат издржливост, самодоверба и вештини што еден ден ќе им бидат потребни за да станат целосно самостојни“, тврди таа. За среќа, постојат едноставни работи што родителите можат да ги прават секој ден за да им помогнат на своите деца да се чувствуваат самостојно.
Поттикнете вештини за самостојна грижа за себе
Зајдел вели дека „дозволувањето на децата сами да си ги мијат забите е одличен почеток“. Исто така, нешто што можете да го пробате со малите деца е да им дозволите сами да изберат облека за на училиште, да се облекуваат и да си ја средат косата.
Покрај тоа, можете да им дадете и едноставни домашни работи кои се соодветни за нивната возраст. Двегодишно дете може да помогне да ги извади алиштата од машината за сушење, додека осумгодишно дете може да ги здипли алиштата и да ги стави на место. Децата често сакаат и да чистат со правосмукалка, да ја празнат машината за миење садови и да го местат креветот.
Некои деца уживаат да помагаат во кујната, па уште од мали нозе можат да мијат зеленчук или да кинат зелена салата за оброк. Постарите деца можат да ја постават масата, додека тинејџерите можат да печат колачи или дури да подготвуваат цели оброци со минимална помош од нивните родители.
Ваквите ситуации даваат можности за мали предизвици кои на децата им носат чувство на голем успех. „Кога ќе им дадете простор на децата сами да го направат тоа, ќе се изненадите колку се способни“, тврди Зајдел.
Понудете избор и слобода (во рамки на границите)
Децата од сите возрасти сакаат да донесуваат одлуки, а обезбедувањето такви можности е важен начин да се зајакнат, да се изгради нивната самодоверба и да се развие чувство за одговорност. Важно е да не ги преоптоварувате со премногу опции. Неколку едноставни избори често се најдоброто решение, пренесува Today’s Parent.
„Ако на децата им обезбедиме простор да донесат едноставни одлуки со минимални можни негативни последици и постепено ги научиме на одговорности, тие ќе развијат самодоверба и вештини за одлучување“, додава терапевтот.
Дозволете природни последици
Како што растат децата, сè повеќе треба да им дозволиме да преземаат нови задачи и одговорности, дури и кога тоа носи поголеми ризици, со разбирање дека нема секогаш да успеат. Може да истурат млеко, да преварат колачиња или да паднат на тест по математика затоа што не сте ги потсетиле да учат, и тоа е сосема во ред. Децата треба повремено да доживеат неуспех.
„Важно е да се создаде средина без осудување додека тие се обидуваат да ги решат проблемите што самите ги предизвикале, а ние да се вклучиме“, објаснува Зајдел, додавајќи: „На тој начин тие ќе најдат решенија, што ја зголемува нивната доверба. способноста за решавање проблеми е една од најважните вештини“.
Избегнувајте прекумерна корекција
Лесно е да им ги врзете чевлите, да најдете извор за училишен проект или да исчистите зад нив, особено кога брзате. „Како родители, често се чувствуваме притиснати за времето и правиме работи за нив затоа што е побрзо“, вели Зајдел.
Но, брзината и совршенството не се целта. Целта е да се поттикнат децата да преземат одговорност и да научат сами да ги завршуваат задачите. „Треба да им дадеме простор да грешат, бидејќи грешките се животни лекции“, смета терапевтот.
Поттикнете развоен начин на размислување
Нормализацијата на грешките е клучна. Терапевтот тврди: „Децата треба да имаат можност да се обидат сами и да доживеат успех или неуспех, со простор да учат од грешките“.
Развојниот начин на размислување се заснова на верувањето дека сите можеме да учиме, да вежбаме и да напредуваме со труд со текот на времето. Кај децата, овој концепт често се објаснува со фразата „моќта допрва доаѓа“. Детето може да помисли: „Сè уште не можам сам/а да си подготвам ужина, но наскоро ќе можам“.
Терапевтот заклучува: „Ако во младоста поминеме низ разочарувања, неуспеси и тага, и некој веднаш ни го поправи тоа, подоцна како возрасни знаеме дека овие чувства се привремени. И тоа е исклучително моќно“.
