Асимптоматски заразените лица вообичаено го произведуваат новиот коронавирус во многу помали количини. Генерално помалото вирусно оптоварување значи и поблага форма на болеста. Со други зборови, тоа значи дека вакцинираните луѓе имаат многу помали шанси да го пренесат вирусот во количина доволна да предизвика потешка форма на болеста COVID-19
ПИШУВА:
Д-р Сара Л. Кеди
експерт за вирусна имунологија на Универзитетот во Кембриџ
♦♦♦♦♦♦♦
Вакцините се вистинско медицинско чудо. Малку кои интервенции можат да се пофалат со толку многу спасени животи. Но, можеби ќе ве изненади податокот дека не сите вакцини имаат исто ниво на заштита.
Некои вакцини спречуваат да развиете симптоматски облик на болеста, но други спречуваат и воопшто да се заразите. Вторите се познати како вакцини кои обезбедуваат стерилизирачки имунитет. Штом едно лице стекне стерилизирачки имунитет, вирусот не може да се зафати во организмот, бидејќи имунитетот го спречува да влезе во клетките и да се размножува.
Постои суптилна, но многу важна разлика помеѓу спречување на болест и спречување на инфекција. Вакцината којашто „само“ ја спречува болеста не мора нужно да ве спречува и да ја ширите инфекцијата на други, па дури и ако се чувствувате добро или ако немате симптоми на болеста. Од друга страна, вакцина која обезбедува стерилизирачки имунитет го запира вирусот во своите траги.
Што би значел недостатокот на стерилизирачки имунитет за сите кои се вакцинираат со новите вакцини против COVID-19? Едноставно кажано, ако дојдете во контакт со вирусот по вакцинирањето, би можеле да се инфицирате, но без да покажете какви било симптоми
Во идеален свет, сите вакцини би пружале стерилизирачки имунитет. Но, во реалноста, всушност е многу тешко да се произведат вакцини кои спречуваат не само болест, туку и ширење на инфекција во комплет. Повеќето вакцини кои се денес во оптек не обезбедуваат стерилизирачки имунитет. На пример, вакцините насочени кон ротавирусот, кој е честа причина за дијареја кај доенчињата, ја спречуваат само тешката форма на болеста, но веќе и ова се покажало како непроценливо во контролирање на вирусот. Само во САД, случаите на ротавирус се намалиле за 90 проценти од воведувањето на вакцината во 2006 година. Слично е и со вакцините против полиовируси.
Првите вакцини против SARS-CoV-2 коишто беа одобрени се покажаа многу ефикасни во намалување на случаите на болни од COVID-19. Но, и покрај ова, сè уште не е познато дали овие вакцини може да предизвикаат и стерилизирачки имунитет или не. Податоците за ова се очекуваат по завршувањето на клиничките испитувања, но дури и ако првично со нив е постигнат стерилизирачки имунитет, тоа може да се промени со текот на времето, како што слабее имунолошкиот одговор и еволуира вирусот.
Што, тогаш, би значел недостатокот на стерилизирачки имунитет за сите кои се вакцинираат со новите вакцини против COVID-19? Едноставно кажано, ако дојдете во контакт со вирусот по вакцинирањето, би можеле да се инфицирате, но без да покажете какви било симптоми. Ова се должи на тоа што вашиот имунитет, индициран од вакцината, сепак не е во состојба да ја запре секоја честичка на вирусот од размножување.
Ако асимптоматските инфекции се можни после вакцинацијата, постои загриженост дека SARS-CoV-2 едноставно ќе продолжи да се шири толку многу како и порано. Дали е ова можно?
Асимптоматски заразените лица вообичаено го произведуваат новиот коронавирус во многу помали количини. Иако не постои совршена врска, генерално помалото вирусно оптоварување значи и поблага форма на болеста. Со други зборови, тоа значи дека вакцинираните луѓе имаат многу помали шанси да го пренесат вирусот во количина доволна да предизвика потешка форма на болеста COVID-19.
Да се надеваме дека ова е доволно за конечно да се стави под контрола пандемијата на COVID-19. (The Conversation)
