Децата не се ни свесни за своите лоши и грди навики, па не можат од нив ни да се ослободат без помош на возрасните, особено родителите. За почеток треба да се открие што детето го наведува да го прави тоа што ве загрижува и нервира, објаснуваат психолозите.
Непријатни тикови
Тиковите се изненадни, брзи, повторувачки и бесцелни, и во голема мера, неволни движења на мускулите или на делови на телото.
Ги предизвикува силна емоционална напнатост, наследни и органски фактори. Најчесто се појавуваат на лицето, во форма на трепкање, правење гримаси, испакнување на устата и вадење на јазикот. Постојат и гласовни тикови, како што се прочистување на грлото и шмркање. Најчесто се кај деца помеѓу 7 и 11 години, повеќе машки.
“Во најголем број случаи, тригер е стресот, па затоа најважно е да се открие причината. Така ќе може да ги елиминирате или избегнувате стресните ситуации или пак да му го свртите вниманието на детето на нешто друго. И спортот може да помогне. Но, ако тиковите не се повлечат за неколку месеци и се шират на други делови или позачестено се појавуваат, консултирајте се со лекар“, порачуваат психолозите.
Цицање палец
Благодарение на ултразвукот, со сигурност се знае дека бебето го цица плаецот уште додека е во стомакот на мајката. Оваа навика, повеќето од нив ја задржуваат до шестиот месец, на то ги наведува нагонот за цицање, но има деца кои не успеваат да ја надминат оваа фаза. Тие цицаат палец и до втората година, и тоа кога се гладни, исплашени и уморни, или кога им е здодевно. Но, ако оваа навика не се изгуби до четири години, според писхолозите, треба да се побара стручна помош. Најважно е да се утврди дали детето тоа го прави затоа што е несигурно, вознемирено или исплашено.
“Ако детето цица палец оти му е здодевно, ангажирајте му ги рачињата, било со игра или со некоја работа, а ако тоа го прави оти е несигурно, пружете му емоционална поддршка“, нагласуваат психолозите.
Контрапродуктивно, сметаат стручњаците, е мачкањето на прстот со лута пиперка, сенф, солени или кисели намирници и препарати, кои би требало детето да го одвикнат од цицањето палец. Многу покорисно, сметаат тие, е да се утврди зошто детето тоа го прави и во согласност со причината, да му се помогне.
