Мозокот на мало дете е посебно прилагоден на гласот на неговата мајка. Мозокот на тинејџерот, дефинитивно не е.
Овој заклучок, објавен пред неколку денови во списанието Journal of Neuroscience, можеби на прва делува премногу очигледен, па дури и шеговит. Но, студијата на научникот Даниел Абрамс од Медицинскиот факултет Стенфорд, која и самата е родител на двајца тинејџери, укажува на нешто многу подлабоко.
Имено, како децата растат и ги прошируваат своите социјални врски надвор од семејството, нивниот мозок треба да се прилагоди на тој повозрасен свет.
“Исто како што бебето е свртено кон мајката, адолесцентите имаат ја имаат таа втора класа на звуди и гласови во кои треба да се вклопат“, вели проф. Абрамс.
Тој и неговите колеги направиле скенирања на мозокот на деца на возраст од 7 до 16 години, додека ги слушале гласовите или на нивните мајки или на непознати жени. Додека девата и тинејџерите слушале, одредени делови од нивниот мозок се активирале.
При експериментот се покажало дека одредени делови на мозокот на деца на возраст од 7 до 12 години – особено оние делови што се однесуваат на наградување и обрнување внимание – посилно реагираат на мајчиниот глас отколку на гласот на непозната жена.
“Во адолесценцијата го утврдивме токму спротивното од ова“, вели Абрамс.
Во истите тие регии на мозокот кај тинејџерите, непознатите гласови предизвикале посилни реакции од гласовите на нивните мајки. Се чини дека тој премин се случува помеѓу 13. и 14. година.
Не е дека овие области на мозокот на адолесцентите престануваат да реагираат на мајката, само наместо тоа, непознатите гласови стануваат повредни за внимание, велат експертите.
И токму така треба да биде, тврди проф. Абрамс. Истражувањето нови луѓе и ситуации е одбележје на адолесценцијата.
